Na het Ingrid-incident gooi ik het datebijltje er niet bij neer; ik geloof er heilig in dat ik de man van mijn dromen zal gaan vinden. Ik heb een videodate met Bra Bander en Ad Viseur, en Con Troller komt bij me eten. Maar de een is te luidruchtig en vloekt constant, de andere twee zijn volkomen ingedut en bij nader inzien totaal niet in mij geïnteresseerd.
Lees verder Lome vleugelslagen
Veel meer dan een griepje
Sinds het uitbreken van de coronacrisis erger ik me mateloos aan al die amateur-virologen, virusontkenners en demonstranten die om het hardst staan te schreeuwen dat we worden beperkt in onze vrijheid, dat we in een politiestaat beland zijn, dat 5G iets met de verspreiding van het virus te maken heeft en Bill Gates de duivel in eigen persoon is. Op Facebook werd ik uitgemaakt voor ‘hersenloos schaap’ omdat ik me aan de coronamaatregelen houd. ‘Ach,’ beweerde zo’n virusgekkie, ‘corona is niet meer dan een griepje.’ Maar het is meer dan dat. Veel meer.
Lees verder Veel meer dan een griepje
Op de kast
‘Er is wel één voorwaarde: de bank en de kast moeten via de trap naar de eerste verdieping. Kan dat niet, dan gaat de aankoop niet door,’ zeg ik tegen de verkoopster. Vriendelijk antwoordt ze: ‘Geen probleem,’ en schrijft via trap naar 1e verdieping op de bestelbon.
Lees verder Op de kast
Het Ingrid-incident
Na een weekje heen en weer mailen en appen maken we een afspraak. Ik mag zeggen waar onze eerste ontmoeting zal plaatsvinden. Geheel coronaproof stel ik een terras bij een restaurant hier in de buurt voor. Man Ager gaat akkoord. En ik ben de hele dag voorafgaand aan onze date gespannen. Ik heb al twee nogal teleurstellende dates achter de rug: een met Zo Allenig, een man die uitsluitend over zijn overleden vrouw kon praten en een met Pol Itie, een workaholic die me de oren van het hoofd kletste over zijn werk. Nu hoop ik op iets meer interesse in wie ík ben.
Lees verder Het Ingrid-incident
Geplast. Nu jullie nog vinden
Ondanks het feit dat ik voor middernacht een manuscript moet retourneren en nog een paar hoofdstukken moet redigeren, bied ik aan om mee te gaan naar Eindhoven Airport. Niet omdat ik twijfel aan mijn dochters rijvaardigheid, maar omdat ik merk hoe gespannen ze is. Je zult je vriend maar na zeven lange maanden weer in de armen kunnen sluiten!
Lees verder Geplast. Nu jullie nog vinden
Posidruppel 22/08/20
Het is weer tijd voor een nieuwe ‘posidruppel’, een mooi, grappig, ontroerend of hoopgevend bericht dat wat tegenwicht biedt aan al het akelige nieuws.
Wie mijn ‘posidruppels’ volgt, weet dat ze vaak in het teken van muziek staan. Dat heeft een reden. Muziek raakt mensen, kan troosten, verrassen en verblijden. Samen musiceren voegt daar nog een extra dimensie aan toe. Het is fijn om te zingen, maar wanneer ik dat samen met anderen doe, voel ik me op een bijzondere manier met hen verbonden.
Samen repeteren was lastig te organiseren. Daarom namen de andere zangeressen van 4-Tune en ik om de paar weken thuis een filmpje op. Onze zangdocente van Vocal Studio Elst voegde die vier filmpjes daarna samen. En zo … zongen we toch nog samen.
Vandaag deel ik graag de allerlaatste ‘Stay-Home-Video’ met je, want vanaf komende week gaan we weer écht samen zingen! We verheugen ons daar enorm op.
Over een paar weken vervang ik deze 'posidruppel' door een nieuwe. Wil je geen druppel missen, kom dan regelmatig even langs.
In de aanbieding
Het ijs van Ben & Jerry’s is in de aanbieding. Mijn dochter is verzot op de veganistische versie van hun koekjesdeegijs dus hoef ik niet lang na te denken en bestel ik daarvan een paar bekers. Op een warme avond vraagt ze me of er nog ijs in de vriezer is. Ik, verheugd: ‘Ja, twee bekers cookie dough!’ Zij spoedt zich naar de keuken, waar ik haar de vriezerladen hoor open- en dichtschuiven. Ze roept: ‘Waar dan?’ Ik zucht en loop naar haar toe. Ze houdt een beker ijs omhoog en ik zie het meteen: geen groen dekseltje, maar een bruin. IJs gemaakt van melk; niet geschikt voor veganisten. ‘Sorry,’ breng ik uit en tegelijkertijd bedenk ik dat ik dan beide bekers zelf moet leeg-lepelen. Ik houd van ijs, maar krijg die enorme klonten weeïg en veel te zoet deeg simpelweg niet door mijn keel.
Lees verder In de aanbieding
Het is goed meisje, ga maar
Mijn dochter zit op de bank, tegen de pas geschilderde muur, haar laptop op schoot. ‘Kijk dan, hoe mooi!’ zegt ze, verheugd wijzend naar een afbeelding van een bijzettafeltje. ‘Zet maar op je lijstje,’ antwoord ik lachend. ‘Maar we moeten ook nog pannen hebben, een bed, een tafel en stoelen,’ zucht ze, waarna ze me stralend aankijkt.
Lees verder Het is goed meisje, ga maar
Brieven van Pietro Mancuso
Bij het opruimen van mijn weblog kwam ik ‘Brieven van Pietro’ tegen, een verhaal dat ik lang geleden schreef en in 2015 herschreef. Omdat het me fijn lijkt om na bijna een kwart eeuw weer met Pietro in contact te komen, ben ik met de stofkam door het verhaal gegaan en publiceer ik het vandaag opnieuw.
Over blije mensen en minder afval
Gisteren hebben we het wandmeubel leeggehaald. In de schuur staat een grote doos met spelletjes die we lang niet meer (of nog nooit) gespeeld hebben, prulletjes die we al lang vergeten waren en cd’s die we nooit beluisterd hebben. De rest van de inhoud wacht elders in huis op de nieuwe kast. Omdat herhaalde pogingen het meubel via Marktplaats te verkopen niets hebben opgeleverd, heb ik een afspraak gemaakt met de kringloopwinkel. Die komt het later deze week ophalen: tijd dus om het te demonteren. Dat valt mee. Het duurt even voor we de constructie doorhebben, maar dan gaat het snel. Onze woonkamer bevindt zich op de eerste verdieping. En dat maakt het naar beneden brengen van de loodzware wandmeubeldelen een grotere uitdaging dan de demontage zelf. Compleet versleten zitten we ’s avonds op de bank. ‘Moeten we het alleen donderdagmorgen vroeg nog even tegen de muur naast de oprit zetten,’ zucht ik.
Lees verder Over blije mensen en minder afval