Hoeveel zaagsel?
Onderweg naar ons laatste overnachtingsadres rijden we over de besneeuwde Splügenpas. We halen herinneringen op aan de tocht langs de door Carlotta aangeraden route: via Greve in Chianti naar Panzano en Volpaia, over de onverharde weg vol kiezels van Volpaia naar Lamole. Zowel Cinque Terre als Toscane heeft ons hart veroverd, maar we hebben ook genoten in Salò aan het Gardameer, waar we de afgelopen twee nachten verbleven.
Lees verder La dolce vita IV – OstrachDrukte, rituelen en je thuis voelen
De boerderij van Carlotta in Santa Cristina a Pancole ligt aan het eind van een onverharde weg. Zodra we de auto parkeren, beginnen haar honden te blaffen. Carlotta staat vandaag met haar producten (onder meer olijfolie en wijn) op de markt in Florence, heeft ze ons laten weten. Haar moeder heet ons daarom welkom. Zodra we ons geïnstalleerd hebben in het gastenverblijf, gaan we met een drankje en wat lekkers naar het terras. De ondergaande zon doopt de glooiende wijn- en olijfgaarden in zacht terracotta en trakteert ons op een uitzicht om van te dromen.
Lees verder La dolce vita III – Toscane, Santa CristinaGeluksvogels
Na drie dagen in prachtig Cinque Terre te hebben doorgebracht, zijn we nu onderweg naar ons volgende logeeradres. Eerst brengen we een bezoek aan Lucca. We dwalen door de straten van deze oude stad en lunchen op het beroemde ovale plein (dat ooit een Romeins amfitheater was). Nadat ik een hap van mijn spaghetti genomen heb, ontvang ik een berichtje op mijn telefoon. Concetta, de beheerder van de accommodatie in Barberino Val d’Elsa laat weten dat ons appartement klaar is voor ons bezoek en schrijft dat de deur open is en de sleutel binnen op tafel ligt.
Lees verder La dolce vita II – ToscaneUitzicht
Natuurlijk hebben we foto’s gezien van het uitzicht, maar we zijn met stomheid geslagen als Laura, de eigenares van het huisje dat we gehuurd hebben, ons meeneemt naar een bankje in de enorme tuin met olijf- en citroenbomen. We hebben zicht op de grillige, bergachtige kustlijn. ‘Kijk,’ zegt ze trots, ‘vanaf hier kun je alle dorpen zien die samen Cinque Terre vormen.’ Wij raken niet uitgekeken. En als later blijkt dat het huisje nogal eenvoudig is, kan ons dat niet deren. Een betere plek, hier zo boven Monterosso al Mare, hadden we ons niet kunnen wensen.
Lees verder La dolce vita I – Cinque TerreIk knipper nog maar eens met mijn ogen. Dit bestaat niet. Ik word enorm door deze Italiaanse meneer in de maling genomen. Toch? Of toch niet? Het staat er echt:
Hi Christien, yes I am. Are you ok?
Om te zeggen dat ik over mijn toeren ben, is wat overdreven. Maar niet eerder was ik zo in de war van twee zulke simpele zinnetjes, van deze reactie die ik al lang niet meer verwachtte.
Lees verder Heel, heel lang geledenBij het opruimen van mijn weblog kwam ik ‘Brieven van Pietro’ tegen, een verhaal dat ik lang geleden schreef en in 2015 herschreef. Omdat het me fijn lijkt om na bijna een kwart eeuw weer met Pietro in contact te komen, ben ik met de stofkam door het verhaal gegaan en publiceer ik het vandaag opnieuw.
