Categorie archieven: COLUMNS

Over een lauw bad en een gebroken ladder

Vorig jaar waren we met Valentijnsdag op Ameland. Voor deze 14e februari boekten we opnieuw een huisje, dit keer in Holten en weer met een hot tub in de tuin.  In de loop van de middag bereiken we de ingang van het bungalowpark, waar ons adres voor de komende drie nachten verscholen zou moeten liggen. Het weggetje door het park is uitermate smal en zo hobbelig dat meer dan stapvoets er niet in zit. Maar zonder iemand tegen te komen arriveren we veilig bij nummer 96.

Lees verder Over een lauw bad en een gebroken ladder

Vorstelijk ontbijten (en lunchen)

Even na half zes draaien we de parkeerplaats op van het koetshuis van Kasteel de Hoogenweerth. De vriendelijke receptioniste heet ons van harte welkom en loopt met de sleutel voor ons uit naar ons appartement. We moeten bukken om het hoofd niet te stoten bij het naar binnen gaan. Achter de voordeur is een verraderlijk opstapje. Ik struikel er niet over, maar dat scheelt weinig. We staan in een ruime zitkamer met open keuken. Een trap leidt naar de slaapverdieping. ‘Als jullie willen ontbijten, moeten jullie voor acht uur even mailen,’ zegt de receptioniste, ‘dan wordt er morgenochtend een picknickmand bij jullie bezorgd.’

Lees verder Vorstelijk ontbijten (en lunchen)

IJzige stilte

Hoewel ik al een jaar of zeventien in Velp woon, heb ik nog maar één keer gegeten bij restaurant De Watermolen. Nu wij van mijn moeder bij wijze van kerstcadeau een dinerbon ontvangen hebben, heb ik voor deze kille zaterdagavond een tafel gereserveerd. Een vriendelijke ober brengt ons naar onze tafel. Die blijkt enorm te wiebelen, dus duikt mijn vriend eronder, om te ontdekken dat een dop onder een van de poten is losgeraakt. Lachend lost hij het probleem op, waarna dezelfde ober komt vragen wat we willen drinken.

Lees verder IJzige stilte

All I want for Christmas

23 december 2023, 16.00 uur.

Exact een jaar geleden keken we elkaar voor de eerste keer in de ogen. De hele wereld (nou ja: het station in Arnhem) verdween en ik zag alleen maar jouw blik. Op de een of andere manier wist ik meteen: bij jou wil ik horen. Na die eerste fantastische date hadden we veelvuldig contact en spraken we af elkaar drie dagen later opnieuw te ontmoeten. Jij stuurde me meteen nadat we die afspraak gemaakt hadden het liedje All I Want For Christmas. Ja, dacht ik toen, jij bent alles wat ik wil voor Kerst.

Lees verder All I want for Christmas

Weekendje weg

Omdat hij de prijs voor de meest inspirerende sociale werkgever in de wacht gesleept heeft, wil ik mijn vriend trakteren op een romantisch weekendje weg. Ik boek een overnachting op landgoed Oud Poelgeest, maar net nadat ik betaald heb, kom ik erachter dat we niet in het kasteel zullen slapen, maar in het erbij gelegen en even oude koetshuis.

Op een koude zaterdag in november rijden we de oprijlaan van landgoed Oud Poelgeest op. We checken in bij de receptie in het fraaie koetshuis. ‘Kamer 126, hier linksaf, de trap op en dan weer links,’ zegt de net iets te vriendelijke receptionist, terwijl hij mij de ‘sleutel’ overhandigt. Eigenlijk had ik gehoopt op een ouderwets exemplaar, met zo’n enorme sleutelhanger eraan, maar in plaats daarvan krijg ik een plastic kaartje.

Lees verder Weekendje weg

La dolce vita IV – Ostrach

Hoeveel zaagsel?

Onderweg naar ons laatste overnachtingsadres rijden we over de besneeuwde Splügenpas. We halen herinneringen op aan de tocht langs de door Carlotta aangeraden route: via Greve in Chianti naar Panzano en Volpaia, over de onverharde weg vol kiezels van Volpaia naar Lamole. Zowel Cinque Terre als Toscane heeft ons hart veroverd, maar we hebben ook genoten in Salò aan het Gardameer, waar we de afgelopen twee nachten verbleven.

Lees verder La dolce vita IV – Ostrach

La dolce vita III – Toscane, Santa Cristina

Drukte, rituelen en je thuis voelen

De boerderij van Carlotta in Santa Cristina a Pancole ligt aan het eind van een onverharde weg. Zodra we de auto parkeren, beginnen haar honden te blaffen. Carlotta staat vandaag met haar producten (onder meer olijfolie en wijn) op de markt in Florence, heeft ze ons laten weten. Haar moeder heet ons daarom welkom. Zodra we ons geïnstalleerd hebben in het gastenverblijf, gaan we met een drankje en wat lekkers naar het terras. De ondergaande zon doopt de glooiende wijn- en olijfgaarden in zacht terracotta en trakteert ons op een uitzicht om van te dromen.

Lees verder La dolce vita III – Toscane, Santa Cristina

La dolce vita II – Toscane

Geluksvogels

Na drie dagen in prachtig Cinque Terre te hebben doorgebracht, zijn we nu onderweg naar ons volgende logeeradres. Eerst brengen we een bezoek aan Lucca. We dwalen door de straten van deze oude stad en lunchen op het beroemde ovale plein (dat ooit een Romeins amfitheater was). Nadat ik een hap van mijn spaghetti genomen heb, ontvang ik een berichtje op mijn telefoon. Concetta, de beheerder van de accommodatie in Barberino Val d’Elsa laat weten dat ons appartement klaar is voor ons bezoek en schrijft dat de deur open is en de sleutel binnen op tafel ligt.

Lees verder La dolce vita II – Toscane

La dolce vita I – Cinque Terre

Uitzicht

Natuurlijk hebben we foto’s gezien van het uitzicht, maar we zijn met stomheid geslagen als Laura, de eigenares van het huisje dat we gehuurd hebben, ons meeneemt naar een bankje in de enorme tuin met olijf- en citroenbomen.  We hebben zicht op de grillige, bergachtige kustlijn. ‘Kijk,’ zegt ze trots, ‘vanaf hier kun je alle dorpen zien die samen Cinque Terre vormen.’ Wij raken niet uitgekeken. En als later blijkt dat het huisje nogal eenvoudig is, kan ons dat niet deren. Een betere plek, hier zo boven Monterosso al Mare, hadden we ons niet kunnen wensen.

Lees verder La dolce vita I – Cinque Terre

Miscommunicatie

Mijn moeder heeft ernstige gehoorproblemen. Ze heeft gehoorapparaten die slechts een beetje compenseren. Opstandig kan ze worden van de commercials die beweren dat je met dergelijke apparaten weer alles kunt horen. Zij weet al jaren dat dat klinkklare onzin is. Gesprekken voeren is voor haar een enorme opgave. Praten kan ze als geen ander en doet ze dan ook veel en graag, maar verstaan wat een gesprekspartner zegt, wordt steeds lastiger. Waar ik vroeger urenlang met haar kon telefoneren, communiceren we nu nog wel via de telefoon, maar uitsluitend met behulp van WhatsApp.

Lees verder Miscommunicatie