Categorie archieven: REISVERHALEN

La dolce vita IV – Ostrach

Hoeveel zaagsel?

Onderweg naar ons laatste overnachtingsadres rijden we over de besneeuwde Splügenpas. We halen herinneringen op aan de tocht langs de door Carlotta aangeraden route: via Greve in Chianti naar Panzano en Volpaia, over de onverharde weg vol kiezels van Volpaia naar Lamole. Zowel Cinque Terre als Toscane heeft ons hart veroverd, maar we hebben ook genoten in Salò aan het Gardameer, waar we de afgelopen twee nachten verbleven.

Lees verder La dolce vita IV – Ostrach

La dolce vita III – Toscane, Santa Cristina

Drukte, rituelen en je thuis voelen

De boerderij van Carlotta in Santa Cristina a Pancole ligt aan het eind van een onverharde weg. Zodra we de auto parkeren, beginnen haar honden te blaffen. Carlotta staat vandaag met haar producten (onder meer olijfolie en wijn) op de markt in Florence, heeft ze ons laten weten. Haar moeder heet ons daarom welkom. Zodra we ons geïnstalleerd hebben in het gastenverblijf, gaan we met een drankje en wat lekkers naar het terras. De ondergaande zon doopt de glooiende wijn- en olijfgaarden in zacht terracotta en trakteert ons op een uitzicht om van te dromen.

Lees verder La dolce vita III – Toscane, Santa Cristina

La dolce vita II – Toscane

Geluksvogels

Na drie dagen in prachtig Cinque Terre te hebben doorgebracht, zijn we nu onderweg naar ons volgende logeeradres. Eerst brengen we een bezoek aan Lucca. We dwalen door de straten van deze oude stad en lunchen op het beroemde ovale plein (dat ooit een Romeins amfitheater was). Nadat ik een hap van mijn spaghetti genomen heb, ontvang ik een berichtje op mijn telefoon. Concetta, de beheerder van de accommodatie in Barberino Val d’Elsa laat weten dat ons appartement klaar is voor ons bezoek en schrijft dat de deur open is en de sleutel binnen op tafel ligt.

Lees verder La dolce vita II – Toscane

La dolce vita I – Cinque Terre

Uitzicht

Natuurlijk hebben we foto’s gezien van het uitzicht, maar we zijn met stomheid geslagen als Laura, de eigenares van het huisje dat we gehuurd hebben, ons meeneemt naar een bankje in de enorme tuin met olijf- en citroenbomen.  We hebben zicht op de grillige, bergachtige kustlijn. ‘Kijk,’ zegt ze trots, ‘vanaf hier kun je alle dorpen zien die samen Cinque Terre vormen.’ Wij raken niet uitgekeken. En als later blijkt dat het huisje nogal eenvoudig is, kan ons dat niet deren. Een betere plek, hier zo boven Monterosso al Mare, hadden we ons niet kunnen wensen.

Lees verder La dolce vita I – Cinque Terre

Fado, sol e amor, een reisverslag in columns – deel III

Oeverloos gelukkig

Halverwege de overtocht begint de man die tegenover ons zit opeens driftig naar het water te wijzen. Wat heeft hij gespot? Een grote vis, misschien? Een dolfijn? ‘Restaurant is there,’ zegt hij luid. Blijkbaar heeft hij begrepen waar wij naartoe willen. We kijken heel geïnteresseerd waarnaar hij wijst, durven niet te zeggen dat we allang weten waar het restaurant te vinden is. We vragen hoe laat de laatste veerboot teruggaat. ‘O,’ zegt de man luchtig, ‘na middernacht pas.’

Lees verder Fado, sol e amor, een reisverslag in columns – deel III

Fado, sol e amor, een reisverslag in columns – deel II

Trampech

Een ritje met tram 28 is een toeristische attractie. Vandaag willen we een groot deel van de stad verkennen met dat vervoermiddel. Na het ontbijt laten we ons door ‘de 28’ naar het ten westen van het stadscentrum gelegen Estrela park brengen. Daar stappen we uit voor een wandeling door het groen, waarna we de weg oversteken en de basiliek bezoeken.

Lees verder Fado, sol e amor, een reisverslag in columns – deel II

Fado, sol e amor, een reisverslag in columns – deel I

Sneltreinvaart

We zijn in een sneltreinvaart verliefd geworden en hebben vervolgens het tempo hoog gehouden. Nog geen twee maanden na onze eerste date verbleven we al een midweek op Ameland. En we denderden op hoge snelheid door, benieuwd naar elkaar, naar onze levens en dierbaren. En nu snel ik met hem per metro door Lissabon. Ik kijk naar hem, hij glimlacht naar me en pakt mijn hand.

Lees verder Fado, sol e amor, een reisverslag in columns – deel I

Strompelend door Groningen

Tijdens de autorit naar het noorden is het grijs en miezert het zo nu en dan. Niet echt het perfecte weer voor een citytrip, maar mijn dochter en ik laten ons humeur er niet door bederven. Eenmaal in Groningen maakt het grijs plaats voor witte wolken tegen een felblauwe hemel. We passeren een schoenenwinkel en gaan er naar binnen, omdat ik goede schoenen nodig heb voor de citytrip die ik binnenkort met mijn vriend ga maken. Comfortabele schoenen vinden is voor mij geen eenvoudige opgave, omdat ik aan beide voeten een bunion (of hallux valgus) heb, een lelijke maar vooral pijnlijke vergroeiing. Ik pas een paar Skechers en die zitten meteen goed. De bovenkant is van rekbare stof: ideaal vanwege de knobbels aan de binnenkanten van mijn voeten.

Lees verder Strompelend door Groningen

Vliegen op Valentijnsdag

‘E-chopper huren?’ staat op een bord langs de weg die van de haven naar het dorp voert. Ik denk: bestaan er tegenwoordig ook al elektrische helikopters? En wie zou die nu willen huren? Nadat we ons in ons huisje geïnstalleerd hebben, rijden we naar de supermarkt. We bespreken of we morgen fietsen zullen gaan huren, net op het moment dat we het bord van daarstraks weer passeren. ‘Kijk,’ zegt mijn lief, ‘daar heb je al een fietsverhuurder.’ Mijn hersenen beginnen op volle toeren te draaien. Fietsverhuurder? Elektrische helikopters verhuren ze daar toch? En dan begin ik onbedaarlijk te lachen om mijn vergissing: een e-chopper is een soort elektrisch aangedreven bromfiets, besef ik opeens. Hij moet net zo hard lachen als ik, nadat ik hem deelgenoot heb gemaakt van mijn brain fart.

Lees verder Vliegen op Valentijnsdag

Net de Achterhoek

‘Ah,’ roept mijn oudste zus verrast, ‘jullie gaan naar Denemarken! Wat leuk, het is er net de Achterhoek.’ Charlotte en ik kijken elkaar aan. Lang geleden verliet ik mijn geboortegrond, maar we komen nog zeer regelmatig in de Achterhoek, omdat mijn moeder er woont. Het is er mooi, hoor, maar bij vakantie denk ik aan mij onbekende streken, verrassende landschappen en te ontdekken plaatsen. En om nu een heel eind te gaan rijden om zo ongeveer hetzelfde te zien als in de streek die ik ken als mijn broekzak … nee.

Lees verder Net de Achterhoek