Categorie archieven: DIVERSEN

Geraakt

Onlangs gebeurde er iets dat veel indruk op me gemaakt heeft. En het deed me in een poëtische bui belanden. Lang heb ik getwijfeld of ik wat er als gevolg daarvan ontstond hier moest delen. Ik schrijf proza, geen poëzie. Maar ik doe het toch, al was het maar omdat ik iets bijzonders te vertellen heb. Wát, dat vind je na mijn gedicht.

En nu wat ik te vertellen heb: in 2011 verscheen mijn columnbundel ‘Na de splitsing rechtdoor’. Twee jaar later de verhalenbundel ‘De koorddanser & andere verhalen’. Zoals je misschien weet, ben ik al heel lang van plan een roman uit te geven, maar het schrijven daarvan schuif ik steeds op de lange baan. Ik vind eenvoudigweg nooit de tijd om ervoor te gaan zitten en vind ik die wel, dan moet ik eerst doornemen wat ik af had. Zo schiet die roman dus niet op.

Het schrijven van korte verhalen en columns ligt me beter. En van die laatste heb ik er in de afgelopen tien jaar heel veel geschreven. Iemand merkte op: ‘Waarom geef je de mooiste niet weer eens uit?’ Mwah, dacht ik, en even later: ja, waarom ook niet? Vorige week heb ik alle vanaf januari 2012 hier gepubliceerde columns gedownload. Tot mijn schrik bleek het tekstbestand ruim 800 pagina’s te tellen. Het duurt dus even voor ik alles heb gesorteerd (de keuzestress die dat gaat opleveren!) en bewerkt.

Dit jaar bestaat TekstFontein 12,5 jaar en het lijkt me geweldig om ter gelegenheid daarvan voor het eind van 2022 mijn derde boek te laten verschijnen. Spannend vind ik het weer wel, maar ook ontzettend leuk. Als ik iets verder ben in dit nieuwe uitgeefavontuur, krijg jij de gelegenheid om het boek alvast te reserveren. ‘Het boek’? Tja, een titel weet ik nog niet. Heb je een goede suggestie, dan hoor ik dat graag.

84 kaarsjes

Lieve mam,

Ter gelegenheid van je tachtigste verjaardag schreef ik je vier jaar geleden een brief. Het jaar daarop schreef ik er nog een en beloofde ik dat voortaan voor elke verjaardag te doen. Het kwam er niet van, simpelweg omdat ik het te druk had. Met mezelf, wellicht. 

Lees verder 84 kaarsjes

Het credo van de optimist – Kerstwens 2016

Maanden geleden las ik een korte tekst van de Franse schrijver Eric-Emmanuel Schmitt. De tekst fascineerde me en ik besloot hem te bewaren in mijn ‘weblogdocument’. Daar verzamel ik mooie citaten, elke ingeving, grappige opmerkingen en merkwaardige voorvallen, kortom: alles wat ik het bewaren waard vind. Sommige stukjes tekst delete ik na verloop van tijd, andere werk ik later uit tot columns of korte verhalen.

Lees verder Het credo van de optimist – Kerstwens 2016

Opnieuw langdurig aanmodderen – van Thyrax naar Euthyrox

Van hyper- naar hypothyreoïdie

In 1997 slikte ik een jaar lang medicijnen om mijn schildklier tot bedaren te brengen. Dat hielp niet. Totaal niet. Er zat daarom maar een ding op: een flinke dosis radioactief jodium. Dat hielp. Te goed. Want nadien weigerde mijn schildklier elke vorm van dienst. Van een magere, gejaagde, ‘hartkloppende’ vrouw veranderde ik in een apathisch, dikker wordend en allesbehalve gezellig mens dat nergens meer zin in had. In de zomer van 1998 vond mijn internist dat het zo niet langer kon. ‘Ik ga je Thyrax, een synthetisch schildklierhormoon geven,’ zei hij, ‘maar daar zit je dan wel de rest van je leven aan vast.’ Dat boeide me niet: ik wilde graag af van de overtollige kilo’s en de tergende lusteloosheid.

Lees verder Opnieuw langdurig aanmodderen – van Thyrax naar Euthyrox

Beelden die nooit vervagen

In 2014 stelde ik ter gelegenheid van mijn moeders tachtigste verjaardag een fotoboek samen. Ze nam het stralend in ontvangst en kijkt er nog regelmatig in. Vandaag zou mijn vader tachtig geworden zijn.  Hij zou het prachtig gevonden hebben, zo’n foto-overzicht van zijn leven. Wat had ik dat graag voor hem gemaakt en aan hem gegeven! Lees verder Beelden die nooit vervagen