Maar een halfuurtje lopen
We hebben Rouen achter ons gelaten en zijn onderweg naar Saint-Valéry-sur-Somme. Omdat ik ontzettend van de zee houd en we tot nu toe nog geen druppel (zee)water gezien hebben, besluiten we richting Dieppe te gaan en vanaf daar zo veel mogelijk langs de kust te rijden.
Lees verder En route, een reisverslag in columns – deel IIIGeen croissants, wel beeld en geluid
Vandaag nemen we afscheid van ‘ons’ chateau in Cambrai. We brengen eerst een bezoek aan Thiepval. Nog zeer onder de indruk rijden we verder in de richting van Amiens. We hebben besloten in Frankrijk snelwegen te vermijden en rijden over provinciale wegen, passeren vele dorpjes en genieten van het uitzicht dat alleen maar mooier lijkt te worden.
Lees verder En route, een reisverslag in columns – deel IIDoekjes voor het bloeden
Sinds gisteren logeren we in een kasteel aan de rand van Cambrai. Nou ja, kasteel … we hebben een kamer in de aanpalende oranjerie, daar waar de eigenaren van de dikke Mercedes, de kanariegele Porsche en de net zo gele Ferrari (wie koopt er nu een géle Ferrari?) níét verblijven.
Lees verder En route, een reisverslag in columns – deel ISinds ik schreef dat mijn dochter van plan was om te emigreren, krijgt ze regelmatig de vraag: ‘Zit jij niet in het buitenland?’ Ze schudt dan haar hoofd en zegt dat de plannen gewijzigd zijn. Toch blijft dat buitenland trekken, niet omdat ze een hekel heeft aan Nederland, maar onder meer vanwege haar fascinatie voor de gebeurtenissen in het eerste kwart van de twintigste eeuw, meer in het bijzonder voor de Eerste Wereldoorlog. Ieper speelde een belangrijke rol in die oorlog. Ruim een eeuw later houdt die stad de herinnering eraan levend door middel van herdenkingen en educatie. Charlotte droomt ervan om iets op dat vlak te gaan doen; ze heeft zich tijdens haar master ‘tourism & culture’ niet voor niets gespecialiseerd in herinneringstoerisme. Ieper stal haar hart tijdens ons eerste bezoek aan die stad. Daarna is ze er nog twee keer geweest.
Bij voorbaat
Onze lodge ligt op een steenworp afstand van het bezoekerscentrum van Newgrange, een 5.000 jaar oud ganggraf. Om het te kunnen bezoeken, moet je minimaal 36 uur van tevoren online kaarten reserveren. Ik was van plan dat te doen voordat we naar Ierland vertrokken, maar stuitte op een probleem: alle rondleidingen waren al volgeboekt. Een paar dagen geleden ben ik toch nog maar eens op de website gaan kijken. Ik kon het niet verkroppen dat we uitgerekend tegenover Newgrange logeerden en niet de kans kregen om deze unieke bezienswaardigheid te bezoeken. Tot mijn geluk kon ik opeens toch nog een paar entreebewijzen bemachtigen voor vanmiddag.
Lees verder Heimwee naar Ierland, een reisverslag in columns – deel VII (slot)
Back to Blackrock
We hebben heerlijk geslapen en na het ontbijt gaan we terug naar Slane. Er is daar een plek die we gisteren vanwege tijdgebrek hebben overgeslagen: het Francis Ledwidge Museum, gevestigd in de cottage waar de dichter met zijn familie woonde voordat hij naar het front ging. We worden er verwelkomd door Brendan, die hier sinds een week of vijf bezoekers ontvangt en vertelt over Ledwidge. Hij vraagt wat we nog niet weten over de dichter en Charlotte lacht wat besmuikt. Zodra hij begrijpt dat zij wellicht meer weet dan hij, reageert hij sportief: ‘Maybe you can learn me some new things!’ We dwalen wel een uur rond door het kleine huis en de relatief grote tuin. Achterin staat een replica van het monument dat in Vlaanderen is opgericht op de plaats waar Ledwidge omkwam. Net als toen we dáár samen waren, krijg ik weer een brok in mijn keel zodra we erbij staan.
Lees verder Heimwee naar Ierland, een reisverslag in columns – deel VI
Home
We zijn toe aan de laatste etappe van onze reis die zal eindigen in County Meath. We hebben gisteravond al een mooie route uitgezocht en nadat Róisín ons heeft uitgezwaaid, zetten we koers richting het noorden. We rijden met een grote bocht om Dublin heen: geen snelwegen meer voor ons. Ruim twee uur later bereiken we de Hill of Tara, een plek waar in lang vervlogen tijden koningen gekroond werden. Het uitzicht vanaf de heuvel is verpletterend mooi. Het landschap glooit zacht en in elke denkbare kleur groen naar de horizon. In de verte menen we zelfs de Ierse Zee te zien.
Lees verder Heimwee naar Ierland, een reisverslag in columns – deel V
You vegetarians!
We vertrekken vroeg uit Wexford; onze volgende overnachting is in een gehucht in de buurt van Wicklow, maar we willen eerst een bezoek brengen aan Glendalough, dat een van de hoogtepunten van onze reis zou moeten zijn. We drinken koffie in Enniscorthy en besluiten meteen een wegenkaart te kopen. Tot nu toe hebben we alles weten te vinden met Google Maps, maar we willen liefst niet zo snel mogelijk van A naar B (en dat is iets wat de Google-mevrouw wel wil). De lokale boekhandel heeft nog precies één road map op voorraad. Op een bankje zoeken we samen naar de mooiste route naar Glendalough.
Lees verder Heimwee naar Ierland, een reisverslag in columns – deel IV
Vikingen en een oude vuurtoren
Na een zeer verzorgd ontbijt verlaten we Calverstown om verder naar het zuiden te rijden. Vandaag zullen we de grootste afstand gaan afleggen, dus kies ik de snelweg naar onze eerste bestemming, de Rock of Cashel. De prachtige, hooggelegen ruïnes van het voormalige kasteel, later in gebruik genomen als kerk, zijn al van veraf zichtbaar. Even later dwalen we over het terrein en vergapen we ons aan het prachtige uitzicht.
Lees verder Heimwee naar Ierland, een reisverslag in columns – deel III
Pope in town
De dag na onze aankomst bezochten we onder meer de GPO, waar ik geraakt werd door de film over de Easter Rising. Daarna liepen we opnieuw naar Arbour Hill. Ook dat bezoek maakte diepe indruk op mij. Zo bijzonder om er samen met mijn dochter te mogen zijn.
Nu ik er twee nachten heb doorgebracht, ben ik blij dat ik het ‘appartement’ mag verlaten. De sleutel moet ik weer bij nurkse Dave inleveren. Die staat, hoe verrassend, alweer glazen te spoelen en gebaart mij de sleutel op de bar te leggen. Een ‘goodbye’ kan er kennelijk niet vanaf, maar een van de stamgasten maakt dat goed door een ‘I’ll help you love’ en de deur van de pub voor me open te houden.
Lees verder Heimwee naar Ierland, een reisverslag in columns – deel II
