Halverwege kán ik niet meer. En eigenlijk had ik dat bij vertrek al kunnen weten, maar toen dacht ik: ’t is maar een half uurtje rijden. Ik ga verzitten, verplaats mijn gewicht van mijn linker- naar mijn rechterbil. En terug. Maar het helpt niet. Sterker nog: het wordt er alleen maar erger van.
Lees verder WildplassenAlle berichten van Christien Romp
U bent een engel
Ze is me net voor. Bouwjaar 1950, schat ik. Zij, niet haar zwarte Toyota Aygo. Aan de manier waarop ze uitstapt, zie ik dat het wel even kan duren, dus zet ik de motor van mijn witte Aygo uit. Ik wacht geduldig. Het betaalproces heeft nog wel wat voeten in de aarde. Pasje erin. Pasje eruit. Pasje erin en dan opeens: gelukt! Ze werpt me een ongemakkelijke grijns toe en buigt zich dan in de richting van de tankdop. Mevrouw steekt haar sleutel erin en begint daarna uit volle macht te draaien. Het lijkt erop dat er geen beweging in de dop te krijgen is.
Lees verder U bent een engel
Esmeralda
Hij wil me graag ontmoeten. De omgeving hier ken ik ondertussen wel. Daarom heb ik voorgesteld om zijn kant op te komen. We hebben afgesproken in Dorp aan Zee. Reistijd heen: bijna twee uur. Het datingprofiel van deze 61-jarige bevat slechts een enkele foto. En diezelfde afbeelding – van een slanke, aantrekkelijke man, de handen losjes in de zakken van zijn jeans – gebruikt hij als profielfoto op WhatsApp. We hebben de afgelopen weken een paar keer gebeld, veel geappt en lijken echt een klik te hebben.
Lees verder Esmeralda
Over allenigheid en gelukzaligheid
Voor het eerst in 35 jaar ga ik alleen op (mini)vakantie. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik er een beetje tegenop zie. Ik zou eigenlijk gaan zeilen, maar de zeilschool waar ik voor het eerste weekend van september een arrangement geboekt had, heeft laten weten geen zeilinstructeur beschikbaar te hebben. Omdat ik er echt even uit wil, liefst naar zee, heb ik een tweetal overnachtingen in een wellness-hotel op Texel geboekt.
Lees verder Over allenigheid en gelukzaligheid
Het allerlaatste eitje
Het had eigenlijk geen verrassing moeten zijn. Ik had al een paar weken last van kwaaltjes die ik in tweeënhalf jaar tijd niet meer had gehad. Om er een paar te noemen: een niet te stillen trek in eten, hoofdpijn en een opgeblazen gevoel (maar dat weet ik dan weer aan die alsmaar voortdurende eetlust). En vorige week had ik zo nu en dan een humeur om op te schieten, iets wat me vrijwel nooit meer overkomt.
Lees verder Het allerlaatste eitje
Sieke maake
Zal ik eens met de deur in huis vallen? Ik ben verliefd! En het mooie is: hij lijkt ook dol op mij, want hij is er voor me. En al jaren, al moet ik eerlijk bekennen dat ik hem pas sinds kort écht zie staan. Hij houdt me gezelschap, laat nooit een wanklank horen en wacht geduldig tot ik aandacht aan hem besteed.
Lees verder Sieke maake
Want de aarde draait
Mijn laatste column dateert van bijna drie (!) maanden geleden. Dat heeft vele redenen. Extreme drukte op zakelijk gebied en twee nieuwe hobby’s (waarover in een latere column meer) weerhielden me van het achter de laptop kruipen om een stukje te schrijven. Maar de allerbelangrijkste reden, realiseerde ik me onlangs, was het ontbreken van sociaal contact. En laat ik mijn inspiratie nu vooral putten uit ontmoetingen. Afijn, ik ging eind juni op bezoek bij een zonweringsspecialist. En dat leverde me geen zonwering op. Wel een column.
Lees verder Want de aarde draait
Heel, heel lang geleden
Ik knipper nog maar eens met mijn ogen. Dit bestaat niet. Ik word enorm door deze Italiaanse meneer in de maling genomen. Toch? Of toch niet? Het staat er echt:
Hi Christien, yes I am. Are you ok?
Om te zeggen dat ik over mijn toeren ben, is wat overdreven. Maar niet eerder was ik zo in de war van twee zulke simpele zinnetjes, van deze reactie die ik al lang niet meer verwachtte.
Lees verder Heel, heel lang geleden
Over wat energie oplevert
Hoewel ik in 2018 besloot dat nooit meer te doen, schreef ik me in augustus toch weer in op een datingsite. Sindsdien heb ik contact gehad met talloze mannen, onder wie slechts één ontzettend leuke, enkele best sympathieke en vele ongelofelijk (vooral vanbinnen) onaantrekkelijke. ‘Likes’ en contactverzoeken kreeg ik vaak van mannen die heel veel jonger zijn dan ik. Zo was er Delano van 29. ‘Ben je echt 55?’ vroeg hij. Ik had de aanvechting om te antwoorden dat ik er tien jaar vanaf gejokt had, maar antwoordde: ‘Yep. Ik had je moeder kunnen zijn.’ Zijn reactie: ‘Je ziet er veel jonger uit!’ Ik aanvaardde het compliment en schreef: ‘Dat zegt mijn dochter ook altijd.’ Hij reageerde daarop met: ‘Ah, ze noemt jou vast sexy mama?’ Ik heb maar niet de moeite genomen hem te vertellen dat ik van mijn stoel zou vallen als ze dat zou zeggen.
Lees verder Over wat energie oplevert
Als een blok
Stoer heb ik verkondigd dat ik wel ‘een leuk rondje’ weet. Onderweg naar het vertrekpunt vertel ik maar alvast dat ik altijd en overal verdwaal. Ik kan dan nog niet vermoeden dat verdwalen vandaag niet mijn grootste probleem zal zijn. Ik parkeer mijn auto tegenover een toegangsweg naar het bos. Even overweeg ik mijn wandelschoenen uit de kofferbak te halen en aan te trekken. Ze lopen heerlijk, maar ik vind ze zo onflatteus. En hé, dit is een date, dus houd ik mijn laarsjes (met bescheiden hak) aan.
Lees verder Als een blok