Zomer 2011. Zanggroep Prosecco is ermee opgehouden en een lange zomer zonder repetities en stemoefeningen volgt. Ik mis het samen zingen. Via Twitter kom ik in contact met Heidi, lid van Popkoor Akkoord in Driel. ‘Kom na de zomerstop eens bij ons kijken,’ oppert ze en dat doe ik. Meezingen doe ik niet, ik luister alleen. En ik krijg kippenvel van wat ik hoor en zie. Ik hoef er niet over na te denken: bij deze club wil ik horen.
Categorie archieven: BLOG
Afscheid van een groen monster
Nadat ik geremd heb, werp ik een blik in de binnenspiegel. Ik zet me schrap, verwacht de klap, maar de impact ervan verrast me. Dat ik vervolgens tegen de bumper van de Toyota voor mij knal eveneens. De bestuurder van die auto zet zijn alarmlichten aan en rijdt langzaam naar de vluchtstrook. Ik weet niets beters te doen dan zijn voorbeeld te volgen. De bestuurder van de Seat die mij aanreed en doorduwde doet hetzelfde. Ze komen allebei naar me toe om te vragen hoe het met me gaat. Meneer Toyota zegt: ‘Wát een klap heb jij opgevangen!’ Ik knik, maak mijn gordel los en stap uit. Gelukkig geen gewonden, denk ik nog en dan overvalt me iets wat me wel vaker gebeurt in crisissituaties: lamgeslagenheid. Lees verder Afscheid van een groen monster
2017: een jaar boordevol gedenkwaardige momenten
Een jaar geleden besloot ik in 2017 gedenkwaardige momenten te gaan verzamelen. Mijn dochter en ik hebben trouw elke week zo’n moment op een briefje geschreven en die velletjes papier in de glazen pot gedaan. Rond september was die al tot aan de rand toe gevuld. Lees verder 2017: een jaar boordevol gedenkwaardige momenten
Sfeervolle feestdagen
‘Hoezo helden?’ door de ogen van een onhandige ‘held’
‘Die mensen hebben vast straf,’ grinnikt een vrouw die mij passeert en een zitplaats zoekt. Het is zondagmiddag, 14.00 uur. Net als gisteren, tijdens de première, zit ik met een aantal medekoorleden op de tribunetrap in het Posttheater. Om kwart over twee laat Hetty de eerste maten van ‘Mad world’ de zaal in rollen. Onmiddellijk kruipt het kippenvel over mijn rug omhoog. We gaan staan, beginnen te zingen en dan pas besef ik hoeveel mensen naar ons zijn komen kijken en luisteren. Tegen het eind van het nummer lopen we langzaam de trap af, het podium op. We zijn begonnen.
Lees verder ‘Hoezo helden?’ door de ogen van een onhandige ‘held’
Tussen seniorenbedden en incontinentiemateriaal
‘Wat heb jij daar nou te zoeken?’ vraag ik verbaasd, omdat ik niet kan geloven dat mijn 22-jarige dochter voor haar studie naar de Vijftigplusbeurs moet. Ze kijkt wat ongemakkelijk, grinnikt en antwoordt dat ze er moet observeren hoe reizen aan de vijftigplusman en -vrouw gebracht worden. ‘Ik heb twee toegangsbewijzen; ga je met me mee?’ vraagt ze en ik zeg: ‘Nou ja, kennelijk behoor ik met mijn 52 jaar tot de doelgroep. En wie weet, hebben we een leuke middag.’
Piece by piece – een verhaal over loslaten van een geliefde
Piece by piece
Is how I’ll let go of you
Kiss by kiss
Will leave my mind one at a time
One at a time
One at a time
Bijna vijf jaar geleden schreef ik dit verhaal over loslaten van een geliefde. Het nummer ‘Piece by Piece‘ van Katie Melua was mijn inspiratiebron. Ik weet niet meer of ik het indertijd gepubliceerd heb en dat ik het later weer van mijn site gehaald heb. Hoe dan ook: vanavond vond ik het in een stoffig hoekje van mijn pc terug en besloot ik het hier (wellicht nogmaals) te delen.
Lees verder Piece by piece – een verhaal over loslaten van een geliefde
Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel VIII (slot)
Dwars door de hooglanden
In de hal hangt een windgong waarop ‘please ring’ staat. Aarzelend laat Charlotte haar hand langs de metalen staafjes gaan. Een vriendelijk geklingel weerklinkt, waarop iemand de keukendeur openrukt. Geïrriteerd stapt de gastvrouw de hal in en legt de gong het zwijgen op. Bill volgt haar op de voet, geeft ons een hand en wenst ons een goede reis. Waar hij bij aankomst onze koffer vanaf de straat naar binnen bracht, laat hij ons nu zelf worstelen met de bagage. Beurtelings sleuren we de koffer naar de vijftien minuten verderop geparkeerde Corsa.
Lees verder Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel VIII (slot)
Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel VII
Ademloos in Spey Bay
‘Kijk nou,’ fluistert ze als Bill de eetkamer verlaten heeft, ‘naast een appel en een mandarijn heb ik nu ook zes druiven!’ ‘Het wordt met de dag luxer,’ gniffel ik. Twee minuten later is Bill terug met koffie en een ei voor mij. Ook nu herhaalt hij de vraag of wij van plan zijn ontbijtgranen te eten. Opnieuw antwoord ik ontkennend. Met de beide bussen onder zijn arm informeert hij waar we vandaag naartoe gaan. ‘We willen naar Elgin,’ zeg ik. Hij beweert dat het er ‘relaxing’ is. Hij aarzelt even en vraagt dan of wij geïnteresseerd zijn in Highland Games. Mannen in kilts die met boomstammen gooien: dat is niet echt aan ons besteed. ‘Ik weet ook niet waar je op dit moment Highland Games kunt bezoeken,’ gaat hij verder. Bill grossiert in non-informatie, rare opvattingen en strenge huisregels.
Lees verder Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel VII
Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel VI
Over Madonna en de ijzertijd
Stipt om acht uur doen we de deur naar de eetkamer open. We schrikken ons een ongeluk, want Bill staat achter de deur op ons te wachten. ‘Right,’ zegt hij, ‘good morning,’ waarna hij wil weten of ik koffie of thee bij het ontbijt wil. ‘Coffee, please,’ zeg ik, nog steeds een beetje buiten adem van de schrik. Voor mij valt er van alles te kiezen, op Charlottes bord ligt haar ontbijt al klaar: een appel en een mandarijn. ‘Veganistisch is het wel,’ grapt zij, zodra Bill de deur uit geslopen is. Binnen twee minuten is hij terug. Met een eitje voor mij en een potje koffie. Wat wij vandaag gaan doen, wil hij weten. Ik vertel dat we Inverness gaan verkennen. ‘Daar heb je niet meer dan twee uur voor nodig,’ schampert hij, om te vervolgen: ‘Gaan jullie nog cereal eten?’ Wij schudden onze hoofden, waarna hij de bussen met cornflakes en muesli meeneemt. Stomverbaasd kijken wij hem na. Hebben zijn zoontjes wellicht trek in ontbijtgranen? Gaat hij er zelf van eten?
Lees verder Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel VI