Halverwege kán ik niet meer. En eigenlijk had ik dat bij vertrek al kunnen weten, maar toen dacht ik: ’t is maar een half uurtje rijden. Ik ga verzitten, verplaats mijn gewicht van mijn linker- naar mijn rechterbil. En terug. Maar het helpt niet. Sterker nog: het wordt er alleen maar erger van.
Lees verder WildplassenTag archieven: auto
U bent een engel
Ze is me net voor. Bouwjaar 1950, schat ik. Zij, niet haar zwarte Toyota Aygo. Aan de manier waarop ze uitstapt, zie ik dat het wel even kan duren, dus zet ik de motor van mijn witte Aygo uit. Ik wacht geduldig. Het betaalproces heeft nog wel wat voeten in de aarde. Pasje erin. Pasje eruit. Pasje erin en dan opeens: gelukt! Ze werpt me een ongemakkelijke grijns toe en buigt zich dan in de richting van de tankdop. Mevrouw steekt haar sleutel erin en begint daarna uit volle macht te draaien. Het lijkt erop dat er geen beweging in de dop te krijgen is.
Lees verder U bent een engel
Heimwee naar Ierland, een reisverslag in columns – deel II
Pope in town
De dag na onze aankomst bezochten we onder meer de GPO, waar ik geraakt werd door de film over de Easter Rising. Daarna liepen we opnieuw naar Arbour Hill. Ook dat bezoek maakte diepe indruk op mij. Zo bijzonder om er samen met mijn dochter te mogen zijn.
Nu ik er twee nachten heb doorgebracht, ben ik blij dat ik het ‘appartement’ mag verlaten. De sleutel moet ik weer bij nurkse Dave inleveren. Die staat, hoe verrassend, alweer glazen te spoelen en gebaart mij de sleutel op de bar te leggen. Een ‘goodbye’ kan er kennelijk niet vanaf, maar een van de stamgasten maakt dat goed door een ‘I’ll help you love’ en de deur van de pub voor me open te houden.
Lees verder Heimwee naar Ierland, een reisverslag in columns – deel II
Heimwee naar Ierland, een reisverslag in columns – deel I
Gestolen harten
Mijn dochter was al twee keer eerder in Ierland. En hoewel het eiland al heel lang op mijn verlanglijstje stond, is dit bezoek mijn eerste. Charlotte voelde zich hier meteen thuis en onderweg van het vliegveld naar de hoofdstad begrijp ik dat gevoel onmiddellijk. Ierland lijkt ook mij te gaan betoveren.
Lees verder Heimwee naar Ierland, een reisverslag in columns – deel I
Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel VIII (slot)
Dwars door de hooglanden
In de hal hangt een windgong waarop ‘please ring’ staat. Aarzelend laat Charlotte haar hand langs de metalen staafjes gaan. Een vriendelijk geklingel weerklinkt, waarop iemand de keukendeur openrukt. Geïrriteerd stapt de gastvrouw de hal in en legt de gong het zwijgen op. Bill volgt haar op de voet, geeft ons een hand en wenst ons een goede reis. Waar hij bij aankomst onze koffer vanaf de straat naar binnen bracht, laat hij ons nu zelf worstelen met de bagage. Beurtelings sleuren we de koffer naar de vijftien minuten verderop geparkeerde Corsa.
Lees verder Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel VIII (slot)
Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel III
De uitvinder van de kilt
Samen met Truus heeft Charlotte mij veilig Edinburgh uit weten te loodsen. Onderweg naar Oban wordt het landschap alleen maar mooier. Na een kleine twee uur stuiten we op het eerste Schotse meer van deze reis: Loch Lubnaig. Kilometerslang vergezelt het water ons aan de linkerkant van de weg. ‘Beetje naar rechts, mam,’ hoor ik wanneer mijn ogen het asfalt even verlaten om langs het fabelachtige uitzicht over water, bergen en bossen te dwalen.
Lees verder Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel III
Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel I
Spiegeltje, spiegeltje aan de kant
Al weken heb ik me lopen verheugen op onze rondreis door Schotland. Het enige waar ik een beetje tegenop zie, is het autorijden. ‘Dat went snel, hoor,’ verzekerden verschillende mensen mij, dus sta ik nu redelijk gerustgesteld bij de Hertz-balie. De medewerker erachter probeert mij allerlei extra’s te verkopen. Voor een kleine 140 euro kan ik bijvoorbeeld het eigen risico van 1.000 pond afkopen. ‘Nee, hoor,’ zeg ik vriendelijk, ‘ik huur al jaren auto’s in het buitenland en heb nog nooit schade gereden.’ Hij kijkt me wat meewarig aan, maar overhandigt me uiteindelijk toch de sleutels. We gaan op weg naar de parkeerplaats waar we de ons toegewezen auto moeten kunnen vinden. Een vriendelijke, roodharige Schot wijst aan welke we moeten hebben: de witte Opel Corsa.
Lees verder Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel I
Over echte helden en een held op sokken
In de nieuwe theatershow van Popkoor Akkoord (in november te zien in het Arnhemse Posttheater) draait alles om heldendom. Dat is waarschijnlijk de reden dat ik tegenwoordig een meer dan gemiddelde belangstelling heb voor heldendaden. Wanneer ik lees dat iemand langs de snelweg gestopt is om twee kinderen uit een brandende auto te bevrijden, vraag ik me af wat ik zou doen. Ik weet het antwoord wel: waarschijnlijk niets.
Slow down sister
De kantooragenda is boordevol. Vanwege de afwezigheid van veel collega’s komt er dus behoorlijk wat op mijn bordje. Ik schiet tegenwoordig gelukkig niet meer zo snel in de stress – dat zal de leeftijd wel zijn. En vandaag helpt Douwe Bob me kalm te blijven. Vanochtend hoorde ik het op de radio en sindsdien zing ik in gedachten – en af en toe heel even hardop – het lied waarmee hij het Songfestival hoopt te winnen. Lees verder Slow down sister
Helemaal niets meer verwachten
Nerveus loop ik achter hem aan de trap op. In zijn kamer ga ik snel zitten, omdat mijn benen me niet meer willen dragen. ‘Heb je een andere baan?’ begint hij het gesprek en ik vraag me af of dat op mijn voorhoofd geschreven staat. Sprakeloos staar ik hem aan. Ik krijg het warm, weet even niet hoe ik moet reageren, maar besluit na enkele seconden dat er maar één antwoord past: ‘Ja.’