Categorie archieven: REISVERHALEN

Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel II

Over (toch geen) Chinezen, een Duitse en ongelukken maken

Vandaag hebben we een autoloze dag. We verlaten ons logeeradres in Brunswick Street en lopen naar het centrum van Edinburgh. Het is veel minder zonnig dan gisteren, maar het is droog en niet koud. We slenteren eerst een hele tijd door Princes Street en drinken ergens koffie. Daarna wandelen we via de King’s Stables Road naar Edinburgh Castle. Het is extreem druk bij het kasteel en plotseling hebben we helemaal geen zin in tassencontroles en dringen om binnen te komen. We keren daarom om en lopen via de Royal Mile terug naar het centrum. Er worden nogal wat typisch Schotse ‘dingetjes’ verkocht: blikjes met afbeeldingen van bordercollies en West Highland terriërs, beeldjes van Nessie en omslagdoeken en kilts in elke denkbare Schotse ruit.

Lees verder Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel II

Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel I

Spiegeltje, spiegeltje aan de kant

Al weken heb ik me lopen verheugen op onze rondreis door Schotland. Het enige waar ik een beetje tegenop zie, is het autorijden. ‘Dat went snel, hoor,’ verzekerden verschillende mensen mij, dus sta ik nu redelijk gerustgesteld bij de Hertz-balie. De medewerker erachter probeert mij allerlei extra’s te verkopen. Voor een kleine 140 euro kan ik bijvoorbeeld het eigen risico van 1.000 pond afkopen. ‘Nee, hoor,’ zeg ik vriendelijk, ‘ik huur al jaren auto’s in het buitenland en heb nog nooit schade gereden.’ Hij kijkt me wat meewarig aan, maar overhandigt me uiteindelijk toch de sleutels. We gaan op weg naar de parkeerplaats waar we de ons toegewezen auto moeten kunnen vinden. Een vriendelijke, roodharige Schot wijst aan welke we moeten hebben: de witte Opel Corsa.

Lees verder Schotse dingetjes, een reisverslag in columns – deel I

Een paar honderd meter vloeibare modder

De vlag bij het monument voor Francis Ledwidge steekt groen-wit-oranje af tegen de felblauwe voorjaarslucht. Samen lopen we in de richting van de begraafplaats, waar de Ierse dichter ligt. Hij sneuvelde hier tijdens de derde slag om Ieper. Ik moet slikken, zodra we het Artillery Wood Cemetery betreden. Eindeloze rijen witte zerken markeren de laatste rustplaatsen van 1.307 jonge mannen en jongens. Alsof ze hier vaker geweest is, loopt ze zonder aarzelen af op het graf van de dichter die zo’n belangrijke rol speelt in de scriptie die ze voor haar studie Engels aan het schrijven is. Voorzichtig laat ze zich op haar knieën zakken en legt ze de onderweg gekochte bos bloedrode tulpen bij Francis’ grafsteen. Er vormt zich een brok in mijn keel en ik laat haar even alleen met haar eigen gedachten, ook omdat ik de mijne moet ordenen. Ik kijk om me heen: zo veel doden, zo veel verspilde mensenlevens, zo veel … zinloosheid.

Lees verder Een paar honderd meter vloeibare modder

Zon, zee en ezels – een reisverslag in columns (3)

Alsnog ter plekke smelten

We hebben ons verheugd op een bezoek aan het archeologisch museum. Op internet hebben we gelezen dat het al enige tijd gesloten is in verband met een grootscheepse verbouwing, maar we hebben besloten toch zelf te gaan kijken. Wie weet, hebben we geluk. Lees verder Zon, zee en ezels – een reisverslag in columns (3)

Zon, zee en ezels – een reisverslag in columns (2)

Rijden als een Griekse queen of the road

De rit naar het hotel valt alleszins mee. De weg ernaartoe vertoont slechts enkele gaten en is breed genoeg voor twee auto’s. De bewegwijzering laat enigszins te wensen over, maar wij hebben een routebeschrijving van de reisorganisatie ontvangen, zodat we maar eenmalig een heel klein beetje dreigen te verdwalen. Pas de volgende dag ervaren we dat de reisgidsen niet gelogen hebben: buiten de belangrijkste hoofdwegen is het wegennet op het eiland niet alleen in slechte staat, maar vaak ook adrenalineverhogend smal en soms ontzettend (haarspeld)bochtig. Bergop kreunt, steunt en zucht onze Suzuki Alto. Slechts in de eerste versnelling wil het autootje naar boven.

Lees verder Zon, zee en ezels – een reisverslag in columns (2)

Zon, zee en ezels – een reisverslag in columns (1)

Zoethoudertjes

Een hobby is het nog steeds niet, dat vliegen. Ik beschouw het maar als een noodzakelijk kwaad. In de slurf naar het vliegtuig moeten we wachten. Ik kijk door een van de raampjes naar buiten en zie een man voorbijkomen met een krik. Hij loopt ermee naar de neus van het toestel en vervangt daar – zo te zien vrolijk fluitend – het neuswiel. Ik besluit niet langer te kijken, word er alleen nog maar nerveuzer van. ‘Komt goed, mam,’ fluistert mijn dochter me toe. Zij heeft totaal geen last van vliegangst, dus zij heeft makkelijk praten.

Lees verder Zon, zee en ezels – een reisverslag in columns (1)

Nooit meer naar Parijs

Parijs

Voor een boswandeling wil ik ze nog wel eens aantrekken, maar aan de vooravond van onze citytrip besluit ik ze thuis te laten. Stel dat ik iemand tegen het lijf loop op wie ik een verpletterende indruk wil maken? Dat gaat me met deze beslist niet charmante wandelschoenen niet lukken. Lees verder Nooit meer naar Parijs

Zuid-Afrika

Als je ruim drie weken naar Zuid-Afrika gaat en een heel uitgebreid reisdagboek bijhoudt, kom je al snel op een reisverhaal van meer dan 7000 woorden. Beetje (te) veel en daarom heb ik me voor dit reisverhaal beperkt tot de hoogtepunten.

DSC01798

De eerste walvis
Kaapstad, 10 juli 2008. We zijn op een rode dubbeldekkerbus gestapt die ons naar de Tafelberg brengt. Die gaat tot onze teleurstelling schuil achter een dik wolkenpak. Zelfs de kabelbaan is niet te zien. De buschauffeur adviseert ons dan ook, lekker in de bus te blijven zitten. Die rijdt over de kustweg naar het Two Oceans Aquarium. Plotseling stokt mijn adem. In de verte, op zee, zie ik iets groots, iets grijs. ‘Een walvis?’ vraag ik hoopvol aan mijn dochter die over veel betere ogen beschikt dan ik. ‘Nope. Gewoon een rotseilandje, mam,’ zegt zij nuchter. Teleurgesteld laat ik de camera weer zakken. Lees verder Zuid-Afrika

Samos

Van 20 juli t/m 3 augustus 2010 brachten wij een bezoek aan het Griekse eiland Samos. Het eiland, ongeveer 44 bij 19 kilometer groot, ligt in het oosten van de Egeïsche Zee, voor de Turkse kust. Wij logeerden in hotel Topaz in Kokkari. Behalve een prachtige vakantie, vol zee, zon, heerlijk eten en leuke ontmoetingen, was dit de spannendste ooit.

IMG_1193

Lees verder Samos