Totaal verbouwereerd stond ik ergens in maart te kijken naar de plek waar ik mijn e-bike had achtergelaten. De fiets was weg; de insteekketting, waarmee ik mijn vervoermiddel aan een paal had vastgemaakt, lag als stille getuige op de grond. Gelukkig keerde de verzekering het aankoopbedrag snel uit en kon ik een nieuwe e-bike uitzoeken. De insteekketting gebruik ik niet meer. Zo’n ding is dus niet bestand tegen het forceren van een ringslot. Nu gebruik ik standaard twee kettingsloten en ben ik altijd weer opgelucht als ik de felblauwe, gebloemde fietstassen aan mijn bagagedrager zie: hij staat er nog!
Lees verder Hij staat er nogTag archieven: fiets
Elk weekend vakantie
In València ontdekte ik hoe fijn fietsen is en nam ik me voor thuis vaker op de fiets te stappen. Wat ik vervolgens niet deed. In februari huurden mijn vriend en ik op Ameland elektrische fietsen en was ik al na een halfuurtje trappen om: ik ging een e-bike aanschaffen. Toen bleek dat mijn werkgever me een fietsplan kon aanbieden, twijfelde ik niet langer en exact een maand na ons heerlijke Ameland-avontuur kon ik mijn pauwblauwe e-bike ophalen.
Lees verder Elk weekend vakantie
mevrouw Fontein laat los #2
zondag – een mond vol confetti
Zondagmorgen. Zeven uur! Ik mopper tegen de wekker, maar dan herinner ik me weer waarom ik vandaag zo vroeg op moet. Fotoshoot met Popkoor Akkoord! Ik heb de komende uren nodig om mijn gezicht te ontkreuken, mijn haren te wassen en te drogen en daarna elke krul de goede kant op te dwingen. Lees verder mevrouw Fontein laat los #2
Nou ja, zo goed als
Mopperend probeer ik grip te krijgen op het moertje dat het defecte achterlicht van mijn dochters ‘nieuwe’ fiets op zijn plaats houdt. Op dagen als deze zou ik willen dat ik een handige kerel bij de hand had die een dergelijk klusje fluitend en in enkele minuten zou klaren. Lees verder Nou ja, zo goed als
Kwetsbaar
Nog geen uur nadat ze van huis is gegaan, hoor ik haar weer binnenkomen. ‘Ben je nu al klaar met je toets?’ roep ik verwonderd, terwijl ik me naar haar omdraai. Haar gezicht is zo bleek dat ik ervan schrik. Ze knikt en zegt dat ze zich niet kon concentreren en net als ik wil vragen waardoor dat kwam voegt ze eraan toe: ‘Ik ben aangereden.’ Pas dan rollen de tranen over haar wangen. ‘Wat?’ roep ik uit, terwijl ik mijn armen om haar heen sla. En dan begint ze te vertellen. Lees verder Kwetsbaar