Geluksvogels

Na drie dagen in prachtig Cinque Terre te hebben doorgebracht, zijn we nu onderweg naar ons volgende logeeradres. Eerst brengen we een bezoek aan Lucca. We dwalen door de straten van deze oude stad en lunchen op het beroemde ovale plein (dat ooit een Romeins amfitheater was). Nadat ik een hap van mijn spaghetti genomen heb, ontvang ik een berichtje op mijn telefoon. Concetta, de beheerder van de accommodatie in Barberino Val d’Elsa laat weten dat ons appartement klaar is voor ons bezoek en schrijft dat de deur open is en de sleutel binnen op tafel ligt.

Na de lunch wandelen we nog een poosje door de stad en dan stappen we weer in de auto. Net als aan de kust is het hier in Toscane rond de dertig graden. In de auto is het dankzij de airco best uit te houden, maar we verheugen ons desondanks op het zwembad dat op ons ligt te wachten en nemen ons voor meteen na aankomst een duik te nemen.

Aan het eind van de middag arriveren we enigszins plakkerig in Barberino Val d’Elsa. We parkeren de auto en lopen naar de deur van het ons toegewezen appartement in de verbouwde Toscaanse boerderij. Die blijkt op slot. We kijken elkaar aan, checken nog eens de informatie die we via Airbnb gekregen hebben: ja, we zitten goed. Maar waarom is die deur dan op slot? Ik laat Concetta via WhatsApp weten dat we er niet in kunnen en zij antwoordt dat ze er meteen aankomt.

Wij gaan op een bankje in de tuin zitten en bewonderen het prachtige uitzicht. Hier geen ruige bergen, geen Middellandse Zee, maar glooiingen vol olijven, druiven, cipressen. Het groen wordt her en der onderbroken door een terracottakleurige boerderij. Rust, ruimte, vergezichten: er is hier geen gebrek aan. ‘Meteen’ blijkt een rekbaar begrip: nog steeds geen spoor van Concetta. ‘Zullen we vast gaan zwemmen?’ stelt mijn lief voor. Ik lach en antwoord: ‘Leuk idee, maar zullen we even wachten op Concetta?’ Ik zie het niet zo zitten om me in de buitenlucht om te kleden. En stel dat ik me net in mijn badpak sta te wurmen als zij arriveert. Dat lijkt me nogal ongemakkelijk. Ook voor haar.

Een half uur na onze aankomst arriveert ze, een fles wijn in haar hand en duizendmaal excuus op haar lippen. Ze vliegt door het appartement, geeft wat informatie en vertrekt dan weer snel. Wij brengen onze koffers naar binnen en trekken onze badkleding aan. Niet veel later laten we ons langzaam in het koele zwembad zakken. Ons enige gezelschap vormen een paar ligstoelen en ontelbaar veel olijfbomen. Na een paar baantjes hangen we gelukzalig aan de rand van het bad. We hebben vanmorgen een prachtige plek verlaten en hebben in ruil daarvoor iets minstens net zo moois teruggekregen. Plus een zwembad. Geluksvogels zijn we. Dat we even op het verkoelende water hebben moeten wachten doet daar niets aan af.