Een reisverslag in columns

Badderen in het gehucht met de onuitsprekelijke naam

Vanuit het midden van Ierland hebben we een bezoek gebracht aan Dunamese Castle, aan de Rock of Cashel en aan Cahir. Daarna zijn we naar onze eindbestemming van vandaag gereden: een gehucht met een onuitsprekelijke naam in de buurt van Cork . De toegangspoort naar het erf van de cottage, een verbouwde boerenschuur, bevindt zich op een lastig punt. Een smalle weg komt precies voor de poort uit op een iets bredere, bochtige weg. Ik zet de auto daarom in de berm van de smalle weg en vraag mijn lief de auto het erf op te rijden. Terwijl hij achteruit rijdt, houd ik bij de toegangspoort beide wegen angstvallig in de gaten, maar er komt gelukkig geen enkele auto voorbij.

De eigenares heeft het huisje smaakvol ingericht en bovendien gezorgd voor knapperig brood, eitjes en jam. De fles wijn die ze ook heeft klaargezet, roept om geproefd te worden. We nemen een glas mee naar buiten en hebben net een slokje genomen, als de eigenares ons komt verwelkomen. En passant meldt ze dat ze de hot tub alvast heeft opgestookt.  ‘Helaas te enthousiast,’ voegt ze eraan toe. ‘Vanavond kunnen jullie er nog niet in, want het water is echt veel te warm.’

De volgende ochtend besluiten we naar Kinsale te rijden. We dwalen een poosje door dit leuke kustplaatsje en gaan na de lunch terug naar de auto. We moeten allebei plassen. Er is een openbaar toilet waarvoor een Amerikaanse toeriste staat te wachten op haar man. Het geavanceerde toilet vereist € 1,00 en wij hebben geen kleingeld op zak. De Amerikaanse lijkt te begrijpen wat het probleem is en overhandigt mij een euro. Verbaasd om haar vrijgevigheid kijk ik haar aan. Ik bedank haar, waarna zij zegt: ‘Het is ruim daarbinnen. Jullie kunnen best samen.’

Nadat haar man naar buiten is gekomen, moeten we wachten op een reinigingsronde. Geduldig houden we onze plas nog even op. Dan geeft het scherm aan dat we kunnen betalen. Nadat ik de euro in de daarvoor bestemde gleuf heb laten glijden, zoeft de deur open en gaan we samen naar binnen.  Een paar minuten later verlaten we het toiletgebouwtje, aangestaard door een passant. Als hij is doorgelopen, durven wij pas smakelijk te lachen om zijn verbouwereerde gezicht.

Na deze hilarische plaspauze rijden we door naar Old Head of Kinsale. Vanaf de parkeerplaats dalen we een helling af en staan dan voor het eerst oog in oog met prachtige kliffen. Dat dit nog maar een voorproefje is van wat ons verderop tijdens deze reis te wachten staat, beseffen we dan nog niet.

Vele foto’s later rijden we weer landinwaarts, naar Cork. Daar is net een roeiwedstrijd aan de gang en we blijven een poosje kijken vanaf een brug. Ons bezoek aan de stad hebben we niet echt voorbereid. Daardoor ontdekken we de overdekte English Market net voor sluitingstijd. Er valt niet veel meer te zien en nog minder te kopen.

Na een heerlijk diner in een gastropub gaan we terug naar het gehucht met de onuitsprekelijke naam. Het scenario van gisteren herhaalt zich, want ik voel me nog steeds wat onzeker over het zonder brokken oversteken van de beide wegen en passeren van de toegangspoort. Maar zodra mijn vriend de auto weer op het erf geparkeerd heeft, blijkt er een verschil met gisteren: de hot tub is exact op de juiste temperatuur. Vijf minuten later laten we ons in het aangenaam warme, bubbelende water zakken.