Sinds ik beschik over een smartphone, gebruik ik het navigatiesysteem van Nokia. Een tijdje geleden heb ik daarom mijn TomTom van de hand gedaan. De afdruk van de zuignap op de voorruit is het enige dat nog aan het bestaan van Bram, zoals ik het apparaat noemde, herinnert. De eerste keer dat ik me voornam mijn telefoon als navigatiehulp te gebruiken, had ik onmiddellijk een logistiek probleem. De raamhouder – waar mijn telefoon met geen mogelijkheid in paste – had ik samen met de TomTom verkocht . Ik besloot de telefoon daarom achter het stuur, in het dashboard neer te zetten. Dat ging prima. Tot de eerste bocht. Erna zette ik Bram II weer overeind, waarbij ik per ongeluk met mijn duim over het symbooltje ‘navigatie stoppen’ bewoog. Niet echt een oplossing, dus.

Zo heel vaak gebruik ik het navigatiesysteem niet. Maar binnenkort gaan dochter en ik op avontuur en aangezien ik geen zin heb in een Bram II die bij de eerste de beste bocht, drempel of kuil in het wegdek omvalt, besluit ik een speciaal voor smartphones ontworpen houder te kopen. Een handig ding, denk ik in de winkel nog, want je kunt hem in het ventilatierooster klemmen of met de speciale kleefstrip op het dashboard bevestigen. Ja… Al na vijf minuten heb ik door dat de meegeleverde  klemmetjes met geen mogelijkheid in de ronde roosters van mijn auto willen blijven zitten. Maar ha, gelukkig beschikt de houder ook nog over een kleefsysteem.

Voorzichtig verwijder ik het beschermende folielaagje van de plakstrip, waarna ik de houder met kracht op het dashboard duw. Zodra ik loslaat, kukelt het ding onmiddellijk naar beneden. Nog maar een keer. Hetzelfde effect. De temperatuur in de auto begint te stijgen, terwijl ik talloze vruchteloze pogingen onderneem om de houder – die ik inmiddels heb omgedoopt in ‘rotding’ – vast te drukken. Tien minuten later, ik heb het inmiddels lekker warm, geef ik de strijd op. Ik moet gewoon tape hebben met meer kleefkracht.

Weer een half uur later sta ik twee stukjes tape af te knippen van het rolletje dat me maar liefst acht euro heeft gekost. Ik plak ze tegen de niet-klevende kleeflaag van de houder en laat me opnieuw op de passagiersstoel zakken. Hoopvol druk ik de houder voor de zoveelste keer op het dashboard.  Deze keer laat hij nog sneller los dan eerst. Dan besef ik dat ik vergeten ben de boel vetvrij te maken. Ik race naar de keuken voor een doekje en een fles schoonmaakmiddel. Daarna boen ik tot ik een ons weeg. Schoon, droog en vetvrij: nu komt het goed! Voor de zekerheid vervang ik de stukjes tape door verse. Voorzichtig laat ik de houder zakken; hij valt meteen weer op de grond.

Opeens bedenk ik dat de kou misschien de oorzaak van mijn vruchteloze pogingen is en haal ik de föhn uit de badkamer. Ik plak twee verse strookjes tape op het dashboard en stop de stekker van een verlengsnoer in het stopcontact in de schuur. Even later zit ik het dashboard van mijn auto te föhnen. Gelukkig ziet niemand me. Het effect van al die warmte? De stukjes tape krullen op en laten los. ‘Jij gaat plakken,’ sis ik tegen het ding, terwijl ik hem dreigend een tube montagekit voorhoud. En dat…. dat lijkt te werken! De houder blijft parmantig op mijn dashboard staan. Ik heb koffie verdiend.

Na de koffie neem ik nog even poolshoogte. Op de plek waar de houder zou moeten staan, zie ik alleen een heleboel witte smurrie. Ik heb het zo gehad, dat ik niet eens meer boos word. Een paar druppels wasbenzine later is mijn dashboard weer brandschoon. De telefoonhouder gooi ik achteloos in de schuur. Wie weet kan ik er ooit nog eens iemand een plezier mee doen (of mee pesten). In het interieur van een Ford Ka is alles rond. Dat vind ik nog steeds de charme van deze auto, maar nu vermoed ik dat die rondingen ervoor zorgen dat niets blijft plakken.

Ondertussen heb ik een nieuwe telefoonhouder besteld. Met een zuignap. Als die net zo veel kleefkracht heeft als die van de raamhouder van mijn TomTom, komt het toch nog goed en kunnen we straks relaxed op avontuur. Bijkomend voordeel: over waar ik de houder moet bevestigen, hoef ik niet na te denken. Ik plak hem gewoon op de plek waar de houder van Bram I een afdruk heeft achtergelaten.