Alsnog ter plekke smelten
We hebben ons verheugd op een bezoek aan het archeologisch museum. Op internet hebben we gelezen dat het al enige tijd gesloten is in verband met een grootscheepse verbouwing, maar we hebben besloten toch zelf te gaan kijken. Wie weet, hebben we geluk. Lees verder Zon, zee en ezels – een reisverslag in columns (3)
Rijden als een Griekse queen of the road
De rit naar het hotel valt alleszins mee. De weg ernaartoe vertoont slechts enkele gaten en is breed genoeg voor twee auto’s. De bewegwijzering laat enigszins te wensen over, maar wij hebben een routebeschrijving van de reisorganisatie ontvangen, zodat we maar eenmalig een heel klein beetje dreigen te verdwalen. Pas de volgende dag ervaren we dat de reisgidsen niet gelogen hebben: buiten de belangrijkste hoofdwegen is het wegennet op het eiland niet alleen in slechte staat, maar vaak ook adrenalineverhogend smal en soms ontzettend (haarspeld)bochtig. Bergop kreunt, steunt en zucht onze Suzuki Alto. Slechts in de eerste versnelling wil het autootje naar boven.
Lees verder Zon, zee en ezels – een reisverslag in columns (2)
Zoethoudertjes
Een hobby is het nog steeds niet, dat vliegen. Ik beschouw het maar als een noodzakelijk kwaad. In de slurf naar het vliegtuig moeten we wachten. Ik kijk door een van de raampjes naar buiten en zie een man voorbijkomen met een krik. Hij loopt ermee naar de neus van het toestel en vervangt daar – zo te zien vrolijk fluitend – het neuswiel. Ik besluit niet langer te kijken, word er alleen nog maar nerveuzer van. ‘Komt goed, mam,’ fluistert mijn dochter me toe. Zij heeft totaal geen last van vliegangst, dus zij heeft makkelijk praten.
Lees verder Zon, zee en ezels – een reisverslag in columns (1)
Voor een boswandeling wil ik ze nog wel eens aantrekken, maar aan de vooravond van onze citytrip besluit ik ze thuis te laten. Stel dat ik iemand tegen het lijf loop op wie ik een verpletterende indruk wil maken? Dat gaat me met deze beslist niet charmante wandelschoenen niet lukken. Lees verder Nooit meer naar Parijs
Als je ruim drie weken naar Zuid-Afrika gaat en een heel uitgebreid reisdagboek bijhoudt, kom je al snel op een reisverhaal van meer dan 7000 woorden. Beetje (te) veel en daarom heb ik me voor dit reisverhaal beperkt tot de hoogtepunten.
De eerste walvis
Kaapstad, 10 juli 2008. We zijn op een rode dubbeldekkerbus gestapt die ons naar de Tafelberg brengt. Die gaat tot onze teleurstelling schuil achter een dik wolkenpak. Zelfs de kabelbaan is niet te zien. De buschauffeur adviseert ons dan ook, lekker in de bus te blijven zitten. Die rijdt over de kustweg naar het Two Oceans Aquarium. Plotseling stokt mijn adem. In de verte, op zee, zie ik iets groots, iets grijs. ‘Een walvis?’ vraag ik hoopvol aan mijn dochter die over veel betere ogen beschikt dan ik. ‘Nope. Gewoon een rotseilandje, mam,’ zegt zij nuchter. Teleurgesteld laat ik de camera weer zakken. Lees verder Zuid-Afrika
Van 20 juli t/m 3 augustus 2010 brachten wij een bezoek aan het Griekse eiland Samos. Het eiland, ongeveer 44 bij 19 kilometer groot, ligt in het oosten van de Egeïsche Zee, voor de Turkse kust. Wij logeerden in hotel Topaz in Kokkari. Behalve een prachtige vakantie, vol zee, zon, heerlijk eten en leuke ontmoetingen, was dit de spannendste ooit.
