Elf jaar geleden werd deze foto van ons gemaakt. Vorig jaar vond ik het plaatje min of meer per ongeluk terug en sindsdien koester ik het. Het is niet alleen een dierbare foto, maar ook een zeer symbolische. Het kind dat ze in Mexico nog was, hield graag mijn hand vast. Noch het meisje op de foto, noch haar moeder, kon op dat moment vermoeden dat hun leven een half jaar later ingrijpend zou veranderen.

Er zijn bijna elf jaren verstreken sinds die vakantie. We lopen nooit meer hand in hand over straat, maar in figuurlijke zin hebben we elkaars handen sindsdien niet meer losgelaten.

Het meisje van toen is veranderd in een sterke, jonge vrouw op wie ik verschrikkelijk trots ben. Vandaag vier ik voor de 21e keer dat zij het allermooiste cadeau is dat ik me had kunnen wensen. Ik kan alleen maar hopen dat we nog heel lang elkaars handen mogen blijven vasthouden.