In afwachting van de oplevering van ons nieuwbouwhuis woonden mijn dochter en ik vijfien jaar geleden in een seniorenappartement in het centrum van Velp. Naast ons woonde een 88-jarige die heel trots was op haar leeftijd en geen gelegenheid voorbij liet gaan om te melden dat ze ’twee dubbele krakelingen oud’ was. Ik vond het zeer aandoenlijk en had het hart niet om haar te zeggen dat ’twee dubbele’ zou betekenen dat ze 176 jaar oud was. Of 32, het is maar hoe je rekent.

Een maand geleden kwam mijn moeder zeer ongelukkig ten val. Ze moest een paar dagen in het ziekenhuis doorbrengen omdat ze erg veel bloed verloren had. Toen ze weer naar huis kwam, was het een komen en gaan van ‘hulptroepen’, maar inmiddels is de rust weergekeerd en herstelt ze langzaamaan.

Vanmorgen besefte ik opnieuw dat deze 16e oktober zomaar een allesbehalve feestelijke dag had kunnen worden. Maar gelukkig kunnen we vandaag met haar vieren dat mijn moeder de 88-jarige leeftijd bereikt. Wat mij betreft mag ze best gaan rondbazuinen dat ze ’twee krakelingen oud’ is. ‘Twee dubbele’ desnoods. Ik zal haar niet corrigeren, blij én dankbaar dat ze er nog is, weliswaar met een lijf dat niet meer alles kan wat zij zou willen, maar met een geest die kraakhelder is.