Op zoek naar verkoeling zijn we het bos in gefietst. We strijken voor de lunch neer op het terras van Woodz. Aan de tafel naast ons zit iets wat in eerste instantie op een gezin lijkt: een donkerharige, niet onaantrekkelijke man met bruine ogen en een opvallend hoedje, een wat slonzige blondine in een korte flodderbroek en versleten T-shirt en een jammerend knulletje van een jaar of anderhalf, net zo blond als zijn moeder. Blondine probeert wat te eten en ondertussen het kind tot bedaren te brengen. Hoedje eet rustig door, af en toe een blik werpend op zijn tafelgenote en de dreumes.  

Het ‘gezin’ fascineert ons. Haar uiterlijk detoneert volkomen met dat van hem. Zij lijkt zo uit bed in haar oude zaterdagse kloffie te zijn gestapt, hij heeft duidelijk zijn best gedaan om er leuk uit te zien. Het jammerende, totaal niet op Hoedje lijkende kind is maar lastig stil te krijgen. Blondine stopt hem iets van haar bord toe en geeft hem wat te drinken. Dat helpt. Ze tilt hem vervolgens uit de wandelwagen en zet hem op de grond. Op zijn kromme beentjes waggelt hij een eindje bij haar vandaan. Iets verderop blijft hij staan. ‘Papa … papa?’ brengt hij enigszins wanhopig uit, waarop een passerende serveerster wijst naar Hoedje: ‘Daar is papa.’ Dreumes kijkt haar aan alsof hij water ziet branden. Hoedje kijkt ongemakkelijk.

Ik vang flarden van hun gesprek op. Hoedje stelt vragen die hij beslist niet zou stellen als hij Blondines partner was. En zij antwoordt, terwijl ze nogal gehaast haar bord leegeet. Nee, veel hobby’s heeft ze niet: het kind, hè? Dan vraagt hij of Dreumes altijd bij haar is, waarop zij knikt. ‘Dan ben jij zijn hele wereld,’ reageert hij laconiek. Plotseling begrijp ik het. ‘Het is hun eerste date,’ fluister ik tegen mijn vriend. ‘Ik geloof dat je gelijk hebt,’ zegt Gert lachend en zo zacht dat alleen ik het kan verstaan.

Dreumes is inmiddels teruggekeerd bij de tafel. Het gejengel begint opnieuw en forceert daarmee het einde van de date. Hoedje staat resoluut op en gaat afrekenen, terwijl Blondine haar spartelende kind weer in de wandelwagen zet. Zij spoedt zich even later het terras af, op de voet gevolgd door Hoedje. Nu ze verdwenen zijn, kijken Gert en ik elkaar aan en schieten we tegelijkertijd in de lach. ‘Zou jij jouw kind meenemen naar een eerste date?’ vraagt hij. ‘Geen denken aan,’ zeg ik.

Aan het begin van de avond gaan we naar de Markt, waar Arnhem Proeft aan de gang is. We eten wat op een van de vele terrassen en lopen daarna nogmaals een rondje over het festivalterrein. We besluiten een stuk cheesecake te delen. Terwijl we op ons dessert staan te wachten, stoot mijn vriend me aan. Hoedje loopt ons voorbij, geflankeerd door een blondine die haar best heeft gedaan er verzorgd uit te zien en een roodharige puber. Een eindje verderop blijft het drietal staan. Blondine 2 lijkt ongeveer van Hoedjes leeftijd, maar niet oud genoeg om de moeder van het meisje te zijn, hoewel dat ook niet uit te sluiten valt. Is Hoedje bezig aan zijn tweede date-plus-kind van vandaag? De gedachte dat het zo zou kunnen zijn en het toeval dat we hem hier opnieuw treffen, brengen ons opnieuw aan het lachen. Het minuscule stukje cheesecake dat we even later in ontvangst nemen, verandert daar niets aan.