Tom wil een koffiemok van het aanrecht pakken en daarbij raakt zijn linkerarm per ongeluk mijn rechter. Een zoet, tintelend gevoel schiet van mijn vingertoppen naar mijn schouder. Pure elektriciteit, veroorzaakt door een simpele, onbedoelde aanraking. Natuurlijk ben ik expres zo dicht bij hem gaan staan, maar dat kan hij niet weten. Hij heeft geen idee van mijn gevoelens voor hem en ik durf ze niet op te biechten. Ik kan het hem niet zeggen, durf het niet, door omstandigheden die meer dan vriendschap tussen hem en mij in de weg staan.
De eerste keer dat ik je ontmoette, staat met de scherpte van het beeld van een hd-tv in mijn geheugen gegrift. Jouw man, mijn ex, deed de deur voor me open en jij stond achter hem, verlegen, je geen raad wetend met de situatie. Jouw gelukzalige glimlachjes voedden mijn jaloezie, frustratie en verdriet. Jouw slanke gestalte leek mijn minder frêle figuur grotesk lijken. Jouw donkere haren en rimpelloze gezicht dreven de spot met mijn leeftijd. Toen ook jullie zoontje de hal in kwam en jij iets onverstaanbaars tegen hem zei, werd ik getroffen door de liefdevolle toon waarop je dat deed. Was je maar een lelijke, aftandse heks zonder hart geweest, heb ik later weleens gedacht, want dan had ik niet zo’n hekel aan je hoeven hebben.
Overgang. Het woord heeft volgens Van Dale vier betekenissen. Al jaren woon ik aan het spoor, náást een overgang en daar heb ik mee leren leven. Maar nu mijn lijf hormonaal ontspoort, woon ik ook ín een overgang. En daar kan ik maar niet aan wennen.
