Stoer heb ik verkondigd dat ik wel ‘een leuk rondje’ weet. Onderweg naar het vertrekpunt vertel ik maar alvast dat ik altijd en overal verdwaal. Ik kan dan nog niet vermoeden dat verdwalen vandaag niet mijn grootste probleem zal zijn. Ik parkeer mijn auto tegenover een toegangsweg naar het bos. Even overweeg ik mijn wandelschoenen uit de kofferbak te halen en aan te trekken. Ze lopen heerlijk, maar ik vind ze zo onflatteus. En hé, dit is een date, dus houd ik mijn laarsjes (met bescheiden hak) aan.
Lees verder Als een blokTag archieven: scheiding
Dan hebben we dat maar gehad
Na vijf maanden internetdaten kan ik vaststellen dat ik niets van mannen begrijp. Althans niet van de categorie die zich op datingsites begeeft. Mijn ervaring is dat ze – een enkele uitzondering daargelaten – geen tijd en energie willen verspillen en het liefst zo snel mogelijk willen afspreken, ‘want dan hebben we dat maar gehad’, zoals date nummer zes mij vorige week (zogenaamd) grappend appte.
Lees verder Dan hebben we dat maar gehadEen zilveren traan
We rijden op de A15 en dan vraag ik in een opwelling: ‘Zal ik je laten zien waar papa en ik getrouwd zijn?’ Ze knikt, zie ik vanuit mijn ooghoek, dus neem ik de eerstvolgende afslag. In Rhoon is het even zoeken, maar al snel vind ik de weg naar het kasteel. Terwijl ik de parkeerplaats op rijd, probeer ik te bedenken of ik hier na onze bruiloft nog eens geweest ben. Ik geloof van niet. Ik parkeer de auto en loop even later samen met mijn dochter over het bruggetje waarover ik zo lang geleden als bruid liep. Het kasteel is in die bijna vijfentwintig jaar vrijwel niet veranderd. Zelfs het weer lijkt wel wat op dat van 6 september 1990: druilerig en fris. Lees verder Een zilveren traan
Verbleekt tot lichtgrijs
‘Maar ik ben nog wel getrouwd,’ zegt de man die mij graag beter wil leren kennen. En ik weet meteen dat me nu maar één ding te doen staat. Lees verder Verbleekt tot lichtgrijs
Brief aan mijn ex
Slechts zelden doe ik mee aan een schrijfwedstrijd. Dat heeft niets met arrogantie, noch met een gebrek aan zelfvertrouwen te maken. Ik heb er gewoon geen tijd voor en meestal spreekt het thema me niet aan. Tot juni 2012. Ik vond een wedstrijd met de titel: ‘De eerlijkste brief over scheiding’. ‘Het gaat niet om sensationele verhalen of wraakoefeningen,’ stond er in het wedstrijdreglement. En ik begon te schrijven, te schrappen, te huilen en te herschrijven. Uiteindelijk leverde ik een brief in waar ik tevreden over was. De organisator van de wedstrijd ook, want zij liet me weten dat mijn brief zou worden opgenomen in de bundel die tegen het einde van 2012 zou verschijnen.
Inmiddels nadert het einde van 2013, maar van een boek is nog steeds geen sprake. Misschien komt het in 2014, maar mijn brief kan geen geduld meer opbrengen. En ik evenmin. Daarom heb ik de organisator laten weten dat ik mijn inzending terugtrek en publiceer ik de brief hier. Gewoon, omdat ik vind dat hij zo langzamerhand wel eens gelezen mag worden. Lees verder Brief aan mijn ex