‘Ik ook van jou.’ Vier woorden die hij in de afgelopen negentien jaar elke avond voor het slapengaan tegen mij gezegd heeft. En gisteravond zei hij na mijn: ‘Ik hou van jou,’ helemaal niets. Even dacht ik dat hij al sliep, maar toen zei hij snel: ‘Ik weet niet of ik nog van je hou.’ Achteloos, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Hij weigerde een verdere toelichting, snauwde dat hij moe was en viel even later als een blok in slaap. Lees verder Niet meer van jou (1) →