Niet iedereen kan zeggen dat hij Paleispark Het Loo als zijn achtertuin kan beschouwen. Hij wel. En hij laat me graag zien hoe prachtig het hier is. We wandelen over een zo goed als verlaten bospad en passeren een bescheiden roedel edelherten. Een ervan houdt ons nauwlettend in de gaten. Met zijn grote, donkere ogen onder een imposant gewei volgt hij onze bewegingen, ook als we even blijven staan om hem te bewonderen. Maar wanneer blijkt dat wij vooral in elkaars ogen verdrinken, verliest hij zijn belangstelling.