Even na half zes draaien we de parkeerplaats op van het koetshuis van Kasteel de Hoogenweerth. De vriendelijke receptioniste heet ons van harte welkom en loopt met de sleutel voor ons uit naar ons appartement. We moeten bukken om het hoofd niet te stoten bij het naar binnen gaan. Achter de voordeur is een verraderlijk opstapje. Ik struikel er niet over, maar dat scheelt weinig. We staan in een ruime zitkamer met open keuken. Een trap leidt naar de slaapverdieping. ‘Als jullie willen ontbijten, moeten jullie voor acht uur even mailen,’ zegt de receptioniste, ‘dan wordt er morgenochtend een picknickmand bij jullie bezorgd.’