Sinds 2001 zal 11 september voor velen nooit meer zomaar een datum zijn, maar voor mijn moeder is dat al sinds 1964 het geval.
Mijn ouders trouwden op 11 september van het jaar waarin Nelson Mandela tot levenslange gevangenisstraf werd veroordeeld, de Beatles naar Nederland kwamen, IBM de eerste mainframecomputer op de markt bracht, ‘Ik Jan Cremer’ voor opschudding zorgde en in de VS de Civil Rights Act werd aangenomen. De foto’s die er op die dag gemaakt zijn, ontroeren me telkens weer. Is het hun zichtbare geluk dat me een brok in de keel bezorgt of het nog onzichtbare, maar onafwendbare ongeluk?