Mopperend probeer ik grip te krijgen op het moertje dat het defecte achterlicht van mijn dochters ‘nieuwe’ fiets op zijn plaats houdt. Op dagen als deze zou ik willen dat ik een handige kerel bij de hand had die een dergelijk klusje fluitend en in enkele minuten zou klaren.

Mijn dochter had met spoed een ‘studentenfiets’ nodig. En die vonden we, voor een habbekrats. ‘Er zit geen koplamp op en het achterlicht werkt niet,’ waarschuwde de dame die hem verkocht ons, ‘maar ik gebruikte altijd van die losse lampjes’. Losse lampjes: leuk, maar de fiets zal zijn leven voor het grootste deel in de fietsenstallingen bij het station en de universiteit gaan slijten. Alles wat los zit, is eenvoudig te stelen en daarom gaan we vanmiddag op zoek naar ‘fietsvaste’ verlichting. Maar dan moet eerst het defecte achterlicht eraf en dat wil van geen wijken weten. Pas na twintig minuten heb ik het eindelijk los.

‘s Middags gaan we samen naar de HEMA. Een vrijwel identiek achterlicht heb ik meteen al te pakken, maar een koplamp stelt ons voor een probleem. Omdat de dynamo kapot is, zijn koplampen die daarop aangesloten moeten worden geen optie. Er is keuze genoeg in lampjes die op batterijen werken, maar die zijn allemaal demontabel. En dat wilden we nu juist niet. Dan blijft er maar één optie over: een koplamp die aan een soort metalen lus bevestigd is. De verpakking toont een allesbehalve duidelijke afbeelding met de cryptische omschrijving: ‘Eenvoudig aan de voorvork te bevestigen.’ Naast ons staat een jongeman het assortiment binnenbanden en plakspullen te bestuderen. Ik houd hem de verpakking voor. ‘Snap jij hoe ik dit op een fiets moet monteren?’ vraag ik hem. Hij kleurt lichtelijk en zegt: ‘Dat weet je man vast wel; ik kan nog geen band plakken.’ Ik grinnik en antwoord dat ik het bij gebrek aan een vent juist aan hem vraag. ‘Tja, dan heb je de pech dat je nu net een atechnische man treft,’ lacht hij.

Weer thuis bekommeren we ons eerst om het achterlicht. Het monteren blijkt verrassend snel te lukken. Hoe en waar ik de koplamp moet bevestigen, blijft me een raadsel. Volgens internet hoort het ding op de kroonbout van de fiets. Wat is in hemelsnaam een kroonbout? En waar zit zo’n ding? Ook daar weet Google het antwoord op. Maar dan blijkt dat die bout zo verroest is en op een zodanige manier weggewerkt achter de kabels van de handrem, dat ik er met geen mogelijkheid bij kan. Plotseling bedenk ik een prima alternatief: kabelbinders! Het vriendje van mijn dochter heeft er een heleboel van op voorraad en wil er best een paar komen brengen. Ik gebruik er vier om de lamp vast te zetten. Muurvast, nou ja, zo goed als. Trots kijk ik naar het eindresultaat. Dat heb ik toch maar mooi zelf voor elkaar gekregen. Zonder vent. Nou ja, zo goed als.