vrijdag – gekweld karretje

Hoewel er bijna nooit verkeer uit die straat komt, ben ik er altijd extra alert en daardoor trap ik nu op tijd op de rem, zodra er een auto met gierende banden van rechts komt. Bij de kruising met de voorrangsweg stopt de man, zijn voorwielen op de haaientanden.

Er komt een oudere dame aangefietst. Ze kijkt een beetje bozig, en de man voor mij realiseert zich blijkbaar dat hij iets te ver is doorgereden. Met dezelfde haast waarmee hij daarnet van rechts kwam, gooit hij de auto in zijn achteruit. Net wanneer ik besef dat de ruimte tussen zijn achter- en mijn voorbumper nu wel erg klein wordt, hoor ik een bons. Ik wil uitstappen, maar de man heeft inmiddels de eerste versnelling weer gevonden en gaat er vandoor. Haastig. Ik prent zijn kenteken in mijn geheugen en kijk daarna of ik schade heb. Niets bijzonders te zien, gelukkig. Ik aai snel even over de motorkap voor ik weer instap. Mijn oude auto heeft de afgelopen tijd nogal wat te verduren gehad en dit had zomaar de genadeklap kunnen zijn. Maar gelukkig is hij net als zijn eigenaar: hij kan wel tegen een stootje.

zaterdag – een enge vent

‘Heb jij die man ook bij ons op de parkeerplaats gezien, gisteravond?’ heeft mijn buurvrouw haastig op het briefje gekrabbeld, dat ik op de mat bij de voordeur aantref. Nee, ik heb niemand gezien, maar ik trek toch maar even mijn schoenen aan om een praatje met haar te gaan maken. Ze oogt zenuwachtig, wanneer ze de deur voor me opendoet. ‘Kom binnen,’ zegt ze, waarna ze me voorgaat naar de woonkamer. ‘Er was hier gisteravond van alles aan de hand,’ steekt ze meteen van wal. ‘Er kwam voortdurend politie voorbij, er stonden auto’s voor de deur die hier niet horen en toen zag ik opeens een man die zich heel verdacht gedroeg. Hij liep met opgetrokken schouders en een muts tot diep over zijn oren getrokken over ons privéparkeerterrein hierachter en haastte zich naar een verderop geparkeerde, rode auto. Kijk, ik heb een foto van die auto gemaakt.’ Ik tuur ernaar, zie onmiddellijk om wiens auto het gaat en dan schiet ik in de lach. Voor de auto van de vriend van mijn andere buurvrouw is geen plek op onze parkeerplaats en daarom parkeert hij zijn rode vervoermiddel altijd verderop in de straat. ‘Geen paniek,’ zeg ik, ‘je hebt Toon zien vertrekken. En het was hartstikke koud, dus ik denk dat hij daarom zo snel en ineengedoken liep. In de winter heeft hij bovendien altijd een muts op.’ Ze laat een lange, sidderende zucht ontsnappen. Niks enge vent!

maandag – wandelen, of toch niet?

Binnenkort verschijnt er weer een nieuwe editie van Eigen Magazine Arnhem en mij is gevraagd ook daarvoor te gaan wandelen met een bekende Arnhemmer. Het eerste contact met een potentiële wandelkandidaat wordt altijd door de hoofdredacteur gelegd, waarna ik een afspraak plan met de betreffende man of vrouw. En met fotograaf Ronny, want een wandeling zonder hem is als cappuccino zonder melkschuim. Vorige week liet de eerste kandidaat weten van een wandeling af te moeten zien en dit weekend heb ik een tweede benaderd. Vanmorgen beantwoordt hij mijn mail: ook met hem gaat de wandeling niet door. Ik bel de hoofdredacteur. ‘Driemaal is scheepsrecht,’ lacht hij, ‘ik ga kijken of ik nog iemand anders kan vinden.’ Al aan het eind van de dag heb ik eindelijk een ‘wandelafspraak’ rond. Heerlijk; ik kan niet wachten!

woensdag – filmpje knutselen

Van de 630 kaarten voor ‘De cirkel van Akkoord’ zijn er al een dikke vijfhonderd verkocht. Maar we willen graag twee keer voor een uitverkochte zaal spelen en daarom besluit ik een promotiefilmpje in elkaar te gaan zetten. Ik ben er een dag zoet mee, maar dan kan het toch op YouTube.

 vrijdag – paniek in huize Fontein

Vanaf kwart over vijf ziet de wereld er plotseling anders uit. Zo anders, dat ik vond dat ik dat niet even en passant in deze editie van ‘Mevrouw Fontein’ kwijt kon en daarom schreef ik er deze column over.

zondag – schrijftherapie

Sinds afgelopen vrijdag heb ik nauwelijks geslapen en aan het weekend lijkt geen einde te komen. Ik heb dringend afleiding nodig en besluit om mee te doen aan de Boekenweekschrijfwedstrijd. Het thema (Waanzin) spreekt me aan, er zit al heel lang een verhaal in mijn hoofd dat ik nooit heb uitgewerkt en de prijs die in het vooruitzicht gesteld wordt, lijkt me wel wat: een vijfdaagse reis naar het magische IJsland in gezelschap van Ronald Giphart. Ik heb altijd geroepen dat ik mijn 50e verjaardag liever met een reis(je) dan met een feest zou vieren en laat deze reis nou uitgerekend op 18 juni beginnen!

Lezers kunnen elk verhaal online lezen en er een sterrenaanduiding plus een (korte) recensie aan toevoegen. Uiteindelijk zal de jury de winnende verhalen uitkiezen, maar veel sterren helpen natuurlijk wel om tussen al die honderden inzendingen op te vallen. Jouw reactie is dus meer dan welkom onder mijn verhaal dat je hier vindt.