You vegetarians!

We vertrekken vroeg uit Wexford; onze volgende overnachting is in een gehucht in de buurt van Wicklow, maar we willen eerst een bezoek brengen aan Glendalough, dat een van de hoogtepunten van onze reis zou moeten zijn. We drinken koffie in Enniscorthy en besluiten meteen een wegenkaart te kopen. Tot nu toe hebben we alles weten te vinden met Google Maps, maar we willen liefst niet zo snel mogelijk van A naar B (en dat is iets wat de Google-mevrouw wel wil). De lokale boekhandel heeft nog precies één road map op voorraad. Op een bankje zoeken we samen naar de mooiste route naar Glendalough.

Over smalle, slingerende weggetjes rijden we de Wicklow Mountains in. Snel rijden kan hier niet, al was het maar omdat we regelmatig achter een tractor belanden. De eerste parkeerplaats in Glendalough staat vol. De volgende hoort bij het plaatselijke hotel, maar tegen betaling mogen wij er onze Seat achterlaten. Achter het hotel zijn diverse wandelroutes uitgezet rondom de twee meren en langs de kloosterplaats waar deze plaats beroemd om is. We zijn enigszins teleurgesteld als blijkt dat de korte route (die zonder gids mag worden afgelegd) deels over een asfaltweg langs het Lower Lake voert. Maar de prachtige natuur en de kloosterplaats, die we tot onze verrassing al na enkele honderden meters wandelen bereiken, zijn de moeite van een bezoek meer dan waard.

Nadat we ons rondje om het meer gelopen hebben, gaan we terug naar de auto. We worden om vijf uur in onze B&B in Ballykeppogue verwacht. Het is pas tegen vieren en de rit erheen zal niet meer dan een halfuurtje in beslag nemen. We besluiten een alternatieve weg te kiezen, maar gaan op een splitsing rechts- in plaats van linksaf, zodat die route aan onze neus voorbij lijkt te gaan. Mijn dochter, een uitstekend navigator, roept opeens: ‘Hier links, mam! Dan komen we toch uit op die weg die we wilden nemen.’  Ik neem wat bruusk de bocht, rijd honderd meter door en zie dan dat de weg doodloopt. Of toch niet? Links is een heel smal, stenen bruggetje. Ik aarzel. Keren is hier nauwelijks een optie. Dan toch maar de brug over? Ik houd mijn adem in, draag Charlotte op de linkerbuitenspiegel in de gaten te houden en kijk angstvallig naar de rechter. Zonder schade bereiken we de overkant. Ik blaas uit en zie dan pas dat de weg voor ons net zo ‘breed’ is als de brug. Uitwijkplaatsen zijn er zo te zien niet. Tegenliggers overigens evenmin: het is hier naast prachtig ook heel, heel stil. Ik schaam me bijna dat wij hier de rust komen verstoren, maar dat neemt niet weg dat ik intens geniet.

Glendalough, Ireland

Glendalough, Ireland

Glendalough, Ireland

County Wicklow

Wicklow, Ireland

Onze gastvrouw van vanavond heet ons welkom. Haar stem klinkt schel en vooral erg luid, past wel bij haar uiterlijk, maar niet bij haar gastvrijheid. Die is enorm, zullen we even later merken. Róisín gaat ons voor naar de zitkamer van het gastenverblijf. ‘Sit down!’ commandeert ze en wij gehoorzamen geamuseerd. Ze wil graag weten wat wij morgenochtend willen eten. Ik zeg dat ik graag roerei zou willen, zonder bacon. ‘And you?’ tettert ze tegen Charlotte. ‘I’m a vegan,’ begint die, waarop Róisín haar onderbreekt: ‘So scrambled eggs for you as well?’ Mijn dochter glimlacht vriendelijk en zegt dan dat ze geen eieren eet en dat wat fruit prima is. Róisín schudt ongelovig haar hoofd: ‘O, you vegetarians!’ verzucht ze waarna ze zegt dat ze even naar een restaurant in Wicklow zal bellen om te vragen of zij vanavond een ‘vegetarian dish’ kunnen maken. ‘Vegan,’ probeer ik haar te verbeteren, maar ze is al onderweg naar de telefoon. Even later komt ze terug. Verheugd. Ze kunnen in Wicklow wel tortellini voor Charlotte maken. ‘It’s only with cheese,’ meldt ze opgewekt.

‘Girls in room 1!’ galmt Róisín de volgende ochtend vanachter onze kamerdeur. Of wij al gedoucht hebben, wil ze weten. De krappe douchecabine en de daarin aanwezige elektrische douche nodigen niet echt uit tot een wasbeurt. ‘Ehm, yes,’ jok ik. ‘Okay,’ schreeuwt Róisín, ‘I’ll switch it over!’ We kijken elkaar aan en schieten in de lach. Wat bedoelt ze? Later komen we erachter dat niet alle kamers tegelijk over warm water kunnen beschikken. Aan het ontbijt komt Róisín vragen of het door haar benaderde restaurant goed bevallen is. Naar waarheid kunnen we melden dat we allebei heerlijk gegeten hebben. We zeggen er maar niet bij dat ze er wél wisten dat een veganist niet hetzelfde is als een vegetariër. Charlotte buigt zich over haar fruit en Róisín kijkt wat meewarig naar haar. ‘You vegetarians,’ verzucht ze nog maar eens oorverdovend luid.