Zorgvuldig schraap ik de dikke yoghurt, die vannacht heeft staan uitlekken in een vergiet, uit de theedoek. Slagroom heb ik al geklopt en ook de vuurrode aalbessen staan gewassen en van hun steeltjes ontdaan in een schaal klaar. Voorzichtig meng ik de drie ingrediënten door elkaar. Al tijdens het bereiden van dit heerlijke nagerecht komen de herinneringen in flarden aanwaaien. Pas nadat ik het eerste hapje heb geproefd, ben ik weer helemaal terug in de tijd.

Terug in de tijd waarin mijn vader de leeftijd had die ik nu heb. Zijn gezin was alles voor hem en dat toonde hij op allerlei manieren. De meest zichtbare was zijn kookkunst. Hij had vele specialiteiten, waarvan uitgelekte yoghurt er een was. Ik bleef altijd in zijn buurt als hij daarmee bezig was, in de hoop een lepel af te mogen likken. Nasi goreng maakte hij alsof hij Indische wortels had en van de geur van zijn witlof met ham en kaas liep het water me in de mond. Als ik na een avondje stappen thuis kwam, zat hij altijd op me te wachten. Twee gebakken eieren met kaas en augurkjes geurden me bij de keukendeur al tegemoet.

Langzaam lepel ik het schaaltje leeg. Ik proef zoet, zuur, zacht en herinner me zondagmiddagen, waarop ‘Langs de lijn’ door de huiskamer schalde. Een schaatstocht, waarop ik na een kilometer al kramp kreeg en hij met mij terug schaatste naar waar de auto stond – mijn broer haalden we later aan het eind van de geplande tocht op. Ik denk weer aan het schuren van plinten, waarbij ik hem een zomer lang hielp. Aan zijn slapeloze nachten toen ik op mijn achttiende voor een jaar naar Frankrijk vertrok en zijn: ‘Kind kom toch naar huis’, toen ik jankend van heimwee opbelde. En ik herinner me al die kerstavonden waarop we samen een diner in elkaar draaiden.

Nadat ik het laatste restje yoghurt uit het schaaltje heb geschraapt, denk ik opeens aan die winterochtend in 1987, waarop de wereld stilstond. Mijn broer belde om mij te vertellen dat onze vader, net 51 jaar geworden, die nacht was overleden. Missen doe ik hem nog steeds, maar er is gelukkig veel dat aan hem herinnert. Ik hoef maar een schaaltje uitgelekte yoghurt te eten.