Ik heb een nachtje bij mijn moeder gelogeerd en tegen half acht komt ze zingend de logeerkamer binnen. Dat bezorgt me een brok in de keel. Hoe bijzonder en mooi is het dat ik voor het eerst in … even rekenen … zo’n kleine dertig jaar op mijn verjaardag wakker word bij mijn moeder thuis? We ontbijten samen en zij blijft herhalen hoe fijn ze het vindt dat ik uitgerekend vannacht bij haar ben blijven slapen. En ik blijf antwoorden dat ik er ook van geniet.

Weer thuis vliegen de digitale felicitaties me om de oren. Ik verwacht via Messenger nog een berichtje van Pietro, dus kijk ik niet vreemd op als het Messenger-belletje klinkt. Het bericht komt niet van Sicilië, maar van een mij onbekende. Ze schrijft: Hallo Christien, Maud van de info balie hier, een vriendin van jou is haar telefoon verloren. Ik kon een berichtje van jou zien en zocht jouw naam op. Vandaar dit bericht. Ik denk: wie is Maud? Wat wil ze van mij? En wat bedoelt ze met: een berichtje van jou? En welke infobalie? Moet ik deze mevrouw blokkeren? Maar net als ik dat wil doen, verschijnt er: Op Pinkpop dus. Misschien weet jij met wie ze is en haar dit doorgeven.

Heel, heel langzaam valt er een kwartje. Blijkbaar is een bekende van mij zijn/haar telefoon verloren op Pinkpop. Maar welke? Dat vraag ik haar dan ook. Maud heeft het blijkbaar erg druk met ‘infobaliën’, want ze antwoordt er pas veel later op: Dat kan ik niet zien. Ondertussen ben ik in mijn brein aan het graven. Ik weet dat mijn zwager op Pinkpop is, dus vraag ik mijn zus of hij misschien zijn telefoon mist. Dat blijkt niet het geval. Ik vraag in de appgroep van mijn werk of iemand van de collega’s wellicht in Limburg is. Dat blijkt het geval, maar hij antwoordt: Ik heb mijn telefoon nog. Vervolgens denk ik: maar wat was dat voor berichtje dat Maud gezien heeft en waardoor ze contact met mij heeft gezocht? Het antwoord op die vraag laat opnieuw op zich wachten.

Het mysterie laat zich vooralsnog niet ontrafelen. Maar omdat mijn dochter en haar vriend, en even later een paar vrienden binnenkomen, laat ik het maar even rusten. Terwijl ik de gebaksbordjes in de vaatwasser aan het zetten ben, komt er weer een berichtje binnen van Maud: de rechtmatige eigenaar van de telefoon heeft zich bij haar gemeld. Ze schrijft: zij en haar man zitten in een Pinkpop-appgroep en hij had daarin gevraagd of iemand haar telefoon had gezien. Even later voegt ze eraan toe dat Facebook een melding had gestuurd dat ik vandaag jarig was. Het was dus geen berichtje van mij, maar óver mij. Vrijwel tegelijkertijd stuurt Karin mij: Van harte gefeliciteerd vanaf Pinkpop. En sorry voor de overlast!

Pas als iedereen weer naar huis is en ik op het balkon zit na te genieten, besef ik dat ik dit een gedenkwaardige, bijzondere, mooie én hilarische verjaardag was die me nog lang zal bijblijven.