We wonen de try-out bij van ‘Airborne 2019’, een muzikaal programma van Vocal Virus Project. De zaal zit al behoorlijk vol, maar er zijn nog een paar lege stoelen, ergens in het midden. We gaan snel zitten en kijken om ons heen. Het publiek bestaat voor een deel uit senioren: oud-militairen die hier op landgoed Bronbeek hun thuis hebben gevonden. Martijn, een van de zangers, heet iedereen welkom en vertelt iets over wat ons te wachten staat. Het eerste lied, gezongen door de voltallige bezetting, kruipt meteen onder mijn huid.

Het repertoire bestaat uit liedjes uit de jaren ’40 tot ’45. Evergreens waarvan iedereen er minstens een paar mee kan zingen. Zo niet de kwieke senior, schuin voor ons. Uit volle borst zingt hij élk nummer mee, van de eerste tot de laatste noot. Enthousiast beweegt hij zijn hoofd op de maat van de muziek. Ik kijk opzij, naar mijn dochter. Ook haar is de meezinger in zijn fleurige overhemd opgevallen. Dan zet een soliste een nieuw nummer in:

Breng eens een zonnetje onder de mensen

Een blij gezicht te zien, doet je toch goed

Vervul zo nu en dan hun liefste wensen

Een beetje levensvreugd schenkt nieuwe moed

De oude man zingt opnieuw elke létter mee. Ik kan mijn ogen niet meer van hem losmaken en voel plotseling hoe mijn wangen nat worden. Wat is het toch geweldig dat muziek zoveel teweeg kan brengen, lang vervlogen tijden kan doen herleven en mensen met elkaar kan verbinden.

Het is een paar weken later, als ik op Facebook een bericht zie van Vocal Virus Project: een lang verslag van het optreden onder de titel ‘Genot Genieten Genoot Genoten’ van een 93-jarige bewoner van Bronbeek. Ernaast staat een foto van de schrijver ervan, een man die mij wel heel bekend voorkomt: hij is degene van wie ik mijn ogen niet kon losmaken! Tijdens het lezen krijg ik een brok in mijn keel. Wat heeft deze man (die ik niet veel ouder dan achter in de zeventig geschat had) het concert minutieus én gepassioneerd samengevat. Hij beëindigt zijn verslag met de woorden: “Als apotheose van een avond vol romantiek en nostalgie besloot het koor – hoe kan het ook anders – met We’ll meet again, dat ook weer gretig en volmondig een samenzang werd. (…) Dames en heren van Vocal Virus dank, heel veel dank.” Opnieuw bedenk ik hoe bijzonder het is dat muziek zoveel voor mensen van alle leeftijden kan betekenen of, zoals in het liedje: een zonnetje onder de mensen kan brengen.

P.S. Airborne 2019 is in september, wanneer de Slag om Arnhem wordt herdacht, op verschillende locaties te horen. Ik beveel het concert van harte aan.