Eenmaal bij de grote ruit, liet ik mijn ogen langs al die wiegjes gaan, totdat ik jou zag. Je sliep. Ik legde mijn handen tegen het glas, ademloos maar met een wild bonkend hart. ‘Mijn prachtige meisje, ik zal goed voor je zorgen,’ herhaalde ik zacht en ontelbare keren, als een mantra. Hoe zwaar jouw reis naar de volwassenheid zou worden kon ik toen gelukkig nog niet vermoeden.

Bovenstaande zinnen schreef ik ter gelegenheid van je achttiende verjaardag.  Sindsdien zijn er vijf jaren verstreken.  Jaren waarin je ontdekte wat je waard bent, waar jouw hart ligt en je kracht, wie en wat er echt toe doet.  Jouw reis naar de volwassenheid is niet over rozen gegaan, en nu vind je nog steeds tal van obstakels op je pad. Maar jij bent sterk, klimt over barrières, haalt nog eens diep adem en hervindt steeds weer je balans.  Wat heb ik een bewondering voor jouw flexibiliteit, positiviteit en doorzettingsvermogen.

Het afgelopen jaar mag jou dan veel tegenslagen gebracht hebben, er is ook genoeg moois gebeurd. Waar ik me nog kon inhouden, toen jij jouw vwo-diploma in ontvangst nam, lukte me dat bij de bachelordiploma-uitreiking niet. Ik barstte bijna uit elkaar van trots, zette het op een uitbundig joelen. Misschien vond je dat wel uitermate gênant maar, lief als je bent, liet je dat niet blijken.

Vandaag begint je 24e levensjaar. Ik wens je een jaar dat zo min mogelijk (liefst natuurlijk geen) obstakels voor je in petto heeft, maar louter geluk. In alles. Omdat je dat zo ontzettend verdient. Happy birthday, lieverd.