Service zonder hoofdletter

Sinds mijn schildklier met een flinke (over)dosis radioactief jodium naar de knoppen geholpen is, slik ik elke ochtend twee pilletjes. Een roze en een blauwe. Die zorgen er samen voor dat ik niet als een apathisch, somber en te ‘gewichtig’ mens door het leven hoef. Al jaren stuurt de apotheek mij elke drie maanden een mailtje om me te laten weten dat er een nieuwe voorraad pilletjes op me wacht.

Zo’n mail heb ik vorige week al ontvangen, maar omdat het altijd enorm druk is bij de apotheek, neem ik vandaag pas de tijd ze te gaan ophalen. Zodra ik over de drempel van de apotheek stap, weet ik niet wat ik zie: geen lange rijen wachtenden. Een mevrouw met haar linkerarm in een mitella staat bij de balie te wachten, een rimpelig mannetje zit op zijn rollator om zich heen te kijken. Nadat de geblesseerde dame de apotheek verlaten heeft en de oude man zich schuifelend richting uitgang begint te begeven, ben ik al aan de beurt. 

‘Wat is uw geboortedatum?’ wil de apothekersassistente weten, nadat ik heb gezegd wat ik kom doen. Zodra ze die heeft ingetikt, verschijnt er één naam op het scherm. Die van mij. Toch vraagt ze: ‘En wat is uw naam?’ Ze staart even naar het scherm en zegt dan: ‘Uw medicijnen liggen klaar bij het servicecentrum.’ Ik begrijp dat ze doelt op de niet zo lang geleden geopende dependance aan de andere kant van het dorp, maar ik snap niet zo goed waarom ze daar op me liggen te wachten. Zij licht toe: ‘Omdat men hier altijd zo lang moest wachten en we daar veel klachten over kregen, hebben we een nieuw servicecentrum geopend. Mensen bleven toch hier komen en daarom hebben we een onderverdeling naar postcode gemaakt en op basis daarvan bent u ingedeeld bij het servicecentrum.’ ‘Is mij ook gevraagd of ik dat wel wil?’ vraag ik. ‘Nou nee, maar ik kan het wel terugdraaien, hoor,’ antwoordt ze, waarna ze wegloopt. Ik wacht lijdzaam op wat komen gaat en verwacht haar terug met de medicijnen die ik nodig heb. Die zullen hier toch vast nog wel op voorraad zijn?

Een paar minuten later is ze terug. Met lege handen. ‘Ik heb aangegeven dat u de volgende keer weer hier komt. En ik heb gebeld met het servicecentrum. Uw medicijnen liggen inderdaad daar.’ Verbouwereerd verlaat ik de apotheek die zich op slechts 750 meter (ik heb het nagekeken op Google Maps) van mijn huis bevindt. Het regent een beetje, dus dat servicecentrum laat ik voor vandaag maar even zitten. Ik heb nu geen  zin om twee kilometer heen en terug te fietsen. En pilletjes heb ik voorlopig nog wel even genoeg dus de kans dat ik al op korte termijn apathisch, somber en té gewichtig word, is nihil.

4 gedachten over “Service zonder hoofdletter”

  1. Mee eens. Apotheken zijn hoogst klantonvriendelijk. Onlangs ben ik ook van apotheek veranderd, ietsje verder van huis maar ik word er grandioos geholpen.
    En nu maar hopen dat je medicijnen de volgende keer wel op het goede adres liggen?

    Fijn weekend: Peter.

  2. Wat een gedoe is me dat zeg!!! Dat is wel héél erg vreemd.
    Sorry dat ik je nog niet antwoordde ivm wedstrijd. Ik ben héél blij met de prijs en stuur je zo snel mogelijk een column door 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.