Sinds mijn schildklier met een flinke (over)dosis radioactief jodium naar de knoppen geholpen is, slik ik elke ochtend twee pilletjes. Een roze en een blauwe. Die zorgen er samen voor dat ik niet als een apathisch, somber en te ‘gewichtig’ mens door het leven hoef. Al jaren stuurt de apotheek mij elke drie maanden een mailtje om me te laten weten dat er een nieuwe voorraad pilletjes op me wacht.

Zo’n mail heb ik vorige week al ontvangen, maar omdat het altijd enorm druk is bij de apotheek, neem ik vandaag pas de tijd ze te gaan ophalen. Zodra ik over de drempel van de apotheek stap, weet ik niet wat ik zie: geen lange rijen wachtenden. Een mevrouw met haar linkerarm in een mitella staat bij de balie te wachten, een rimpelig mannetje zit op zijn rollator om zich heen te kijken. Nadat de geblesseerde dame de apotheek verlaten heeft en de oude man zich schuifelend richting uitgang begint te begeven, ben ik al aan de beurt.  Lees verder Service zonder hoofdletter →