Tag archieven: corona

Binnenshuis verdwalen

De laatste jaren heb ik alleen maar columns op deze website gepubliceerd. De afgelopen maanden ontbrak het me vaak aan inspiratie of waren de onderwerpen waarover ik had kunnen schrijven zo persoonlijk dat ik er niets over kwijt wilde.

Natuurlijk had ik kunnen schrijven over de lockdown en de gevolgen daarvan voor mij persoonlijk. Maar internet staat al vol met verhalen, columns en artikelen die gaan over maar een onderwerp: corona.

Lees verder Binnenshuis verdwalen

Lome vleugelslagen

Na het Ingrid-incident gooi ik het datebijltje er niet bij neer; ik geloof er heilig in dat ik de man van mijn dromen zal gaan vinden. Ik heb een videodate met Bra Bander en Ad Viseur, en Con Troller komt bij me eten. Maar de een is te luidruchtig en vloekt constant, de andere twee zijn volkomen ingedut en bij nader inzien totaal niet in mij geïnteresseerd.

Lees verder Lome vleugelslagen

Veel meer dan een griepje

Sinds het uitbreken van de coronacrisis erger ik me mateloos aan al die amateur-virologen, virusontkenners en demonstranten die om het hardst staan te schreeuwen dat we worden beperkt in onze vrijheid, dat we in een politiestaat beland zijn, dat 5G iets met de verspreiding van het virus te maken heeft en Bill Gates de duivel in eigen persoon is. Op Facebook werd ik uitgemaakt voor ‘hersenloos schaap’ omdat ik me aan de coronamaatregelen houd. ‘Ach,’ beweerde zo’n virusgekkie, ‘corona is niet meer dan een griepje.’ Maar het is meer dan dat. Veel meer.

Lees verder Veel meer dan een griepje

Posidruppel 22/08/20

Het is weer tijd voor een nieuwe ‘posidruppel’, een mooi, grappig, ontroerend of hoopgevend bericht dat wat tegenwicht biedt aan al het akelige nieuws.

Wie mijn ‘posidruppels’ volgt, weet dat ze vaak in het teken van muziek staan. Dat heeft een reden. Muziek raakt mensen, kan troosten, verrassen en verblijden. Samen musiceren voegt daar nog een extra dimensie aan toe. Het is fijn om te zingen, maar wanneer ik dat samen met anderen doe, voel ik me op een bijzondere manier met hen verbonden.

Samen repeteren was lastig te organiseren. Daarom namen de andere zangeressen van 4-Tune en ik om de paar weken thuis een filmpje op. Onze zangdocente van Vocal Studio Elst voegde die vier filmpjes daarna samen. En zo … zongen we toch nog samen.

Vandaag deel ik graag de allerlaatste ‘Stay-Home-Video’ met je, want vanaf komende week gaan we weer écht samen zingen! We verheugen ons daar enorm op.

Over een paar weken vervang ik deze 'posidruppel' door een nieuwe. Wil je geen druppel missen, kom dan regelmatig even langs. 

Het is goed meisje, ga maar

Mijn dochter zit op de bank, tegen de pas geschilderde muur, haar laptop op schoot. ‘Kijk dan, hoe mooi!’ zegt ze, verheugd wijzend naar een afbeelding van een bijzettafeltje. ‘Zet maar op je lijstje,’ antwoord ik lachend. ‘Maar we moeten ook nog pannen hebben, een bed, een tafel en stoelen,’ zucht ze, waarna ze me stralend aankijkt.

Lees verder Het is goed meisje, ga maar

over oude wijven en wat fris

Behalve op mijn werk en bij mijn moeder in de tuin kom ik de afgelopen maanden vrijwel nergens meer. Ik mis het even de stad in om te winkelen of gewoon ergens wat te gaan eten of drinken, het afspreken met familie en vrienden en het zingen. Nu de ‘intelligente lockdown’ beetje bij beetje versoepeld wordt, kunnen we ons weliswaar iets meer permitteren, maar echt vrij zijn we nog (lang) niet.

Lees verder over oude wijven en wat fris

Over beschuldigende vingers en solidariteit

Op Instagram lees ik een bericht van een ondernemer die vertelt over hoe zwaar het is om in deze tijd een bedrijf te runnen. Tijdens het lezen zit ik in eerste instantie instemmend te knikken: op veel punten heeft ze gelijk, vind ik. Maar dan lees ik dit:

Je kunt bedrijven niet de schuld geven van hun nijpende situatie, zeker niet als je lekker ‘thuiswerkt’, ondertussen alle afleveringen van het nieuwste seizoen van je favoriete Netflixserie kijkt en online shopt omdat je salaris net binnen is.

Dat ‘thuiswerkt’ tussen aanhalingstekens en de suggestie dat mensen die hun werk vanuit huis doen continu met andere dingen bezig zijn, in de wetenschap dat hun salaris toch wel wordt overgemaakt, irriteren me. Toch houd ik mijn virtuele mond: de kortzichtigheid van veel van de reacties en de manier waarop de ondernemer reageert op iemand die er een andere mening op na houdt, doen me beseffen dat dit niet de plek is voor een ander geluid.

Toch blijven die paar neerbuigende zinnen aan me knagen. Ik heb collega’s met jonge kinderen die thuis werken. Ik tref hen eens per week op kantoor en hoor hun wanhopige verhalen. Het valt niet mee – en dan druk ik me zacht uit – om je werk naar behoren uit te voeren vanachter de keukentafel, terwijl je kinderen hulp nodig hebben bij hun digitale lessen en hun frustraties op jou botvieren. Tussendoor Netflixen? Laat me niet lachen! Zelfs ’s avonds komt het daar niet van, simpelweg omdat ze dan te moe zijn om uit hun ogen te kijken.

Ik zit doordeweeks meestal op kantoor, in mijn eigen kamer, eenhoog achter. Ja, ik ben blij dat ik een baan heb, dat mijn salaris elke maand op mijn rekening wordt bijgeschreven. Ik hoef maar even terug in de tijd te gaan, om me te realiseren dat dat helemaal geen vanzelfsprekendheid is. In 2014 moest ik leven van het kleine beetje dat mijn eigen bedrijf opbracht, van giften en van geld dat ik van mijn dochter leende. Toen ik na afloop van dat financiële rampjaar eindelijk weer een baan vond, kon ik mijn geluk niet op.

Wat ik maar wil zeggen, is dat het voor veel ondernemers inderdaad gruwelijke tijden zijn, maar dat precies hetzelfde geldt voor werknemers. Zij hebben net zomin de garantie dat hun inkomen tot in lengte van dagen op peil blijft en doen er alles aan om hun werk zo goed mogelijk uit te voeren en hun hoofd – niet alleen in financieel opzicht – boven water te houden.  Het is juist nu niet de tijd om beschuldigende vingers uit te steken. We moeten solidair zijn met elkaar, de verbinding zoeken en elkaar steunen waar dat kan. Ik ben ervan overtuigd dat dat de enige manier is om deze coronacrisis het hoofd te bieden.

Mevrouw Fontein brengt lichtpuntjes – II

Hoewel ik me had voorgenomen regelmatig een nieuwe column te schrijven voor deze rubriek, is dat er door allerlei omstandigheden niet van gekomen. Vandaag is er weer wat meer ruimte in mijn hoofd en in mijn hart, dus daar gaan we: deel II van ‘mevrouw Fontein brengt lichtpuntjes’.

Lees verder Mevrouw Fontein brengt lichtpuntjes – II

Mevrouw Fontein brengt lichtpuntjes – I

Ik heb al in geen tijden meer iets geschreven voor de rubriek ‘Mevrouw Fontein laat los‘. Vanwege de huidige bizarre omstandigheden breng ik daar met ingang van vandaag verandering in. Vanaf deze plek wil ik in de eerste plaats vertellen over de mooie dingen die mij opvallen tijdens deze coronacrisis. Ik beloof niet dat ik nooit eens iets negatiefs zal schrijven, maar ik streef ernaar hoop te bieden, steun ook en een klein beetje warmte.

Lees verder Mevrouw Fontein brengt lichtpuntjes – I