‘Midnight, not a sound from the pavement …’ zingt Barbra Streisand en mijn dochter vraagt of er alsjeblieft iets anders op mag. Ik knik, waarna zij in het handschoenenkastje op zoek gaat naar een van haar eigen cd’s. Zodra ze die gevonden heeft, drukt ze op ‘cd eject’, maar er gebeurt niets. Barbra blijft zitten waar ze zit; sterker nog: ze zet opnieuw in: ‘Midnight …’. Mijn dochter kreunt, zet de autoradio uit en weer aan, drukt nogmaals op de knop, maar met exact hetzelfde resultaat. ‘Barbra zit klem,’ meldt ze droog. Lees verder Nu zit ook Barbra nog klem
Categorie archieven: BLOG
Want wat is dat eigenlijk: vrijheid?
Wanneer ik een collega-zzp’er vertel dat ik per 1 juni een aantal dagen per week in loondienst ga werken, reageert hij in eerste instantie verheugd. Maar dan laat hij erop volgen dat hij er toch niet aan moet denken weer voor een ‘baas’ te gaan werken. ‘Ik zou mijn vrijheid voor geen goud op willen geven.’ Hij legt ook uit wat hij onder vrijheid verstaat: zelf je tijd in kunnen delen, bijvoorbeeld en kunnen bepalen welke opdrachten je aanneemt – en welke niet.
mevrouw Fontein laat los #13 – over voorspoed en verandering
Vandaag een heel bijzondere aflevering van ‘mevrouw Fontein’ laat los. En ondanks het ongeluksgetal – deze editie is de dertiende – staat deze in het teken van voorspoed (en ook in dat van de veranderingen die daar het gevolg van zijn).
Lees verder mevrouw Fontein laat los #13 – over voorspoed en verandering
Ik kan mijn hoofd er niet omheen vouwen
Mijn dochter, die sinds september Engelse taal en cultuur studeert, vertaalt regelmatig Engelse zinnen letterlijk naar het Nederlands. Dat levert soms aparte uitdrukkingen op. I can’t wrap my head around it, bijvoorbeeld, wat betekent dat je iets totaal niet begrijpt, wordt dan: daar kan ik mijn hoofd niet omheen vouwen.
Akelig dichtbij
Foto’s van dakloze huizen, een grotendeels verwoeste kerk, puinhopen. Stil kijkt ze ernaar. Ze weet nog precies hoe het was, zeventig jaar geleden. Deze ellendige beelden brengen haar terug naar 1945. Tien was ze, en haar dorp was tot die tijd een veilige haven geweest, ook voor evacués en onderduikers. Maar op 21 maart ging het gruwelijk mis en lieten de geallieerde bommenwerpers hun vernietigende inhoud per ongeluk vallen boven het nog net aan de Nederlandse kant van de grens gelegen Zelhem. Lees verder Akelig dichtbij
Het verhaal dat het niet redde
Na lang aarzelen – en na lange tijd – besloot ik weer eens mee te doen aan een schrijfwedstrijd. Het werd de Boekenweek Schrijfwedstrijd. Op 22 februari stuurde ik een verhaal in waarvoor ik mezelf binnenstebuiten gekeerd had. Ik promootte het op aandringen van de organisatie, want ‘hoe vaker jouw verhaal gelezen en beoordeeld wordt, des te meer valt het straks op bij de jury’. Mijn verhaal werd tot vandaag maar liefst 1400 keer gelezen en ik ontving 32 prachtige recensies. (Mocht jij er daar één van geschreven hebben, dan bedank ik je daarvoor nogmaals hartelijk.) Lees verder Het verhaal dat het niet redde
mevrouw Fontein laat los #12
Het heeft wat langer geduurd dan gebruikelijk, maar vandaag weer een nieuwe editie in de reeks ‘mevrouw Fontein laat los’. Nummer twaalf, alweer! Lees verder mevrouw Fontein laat los #12
Service zonder hoofdletter
Sinds mijn schildklier met een flinke (over)dosis radioactief jodium naar de knoppen geholpen is, slik ik elke ochtend twee pilletjes. Een roze en een blauwe. Die zorgen er samen voor dat ik niet als een apathisch, somber en te ‘gewichtig’ mens door het leven hoef. Al jaren stuurt de apotheek mij elke drie maanden een mailtje om me te laten weten dat er een nieuwe voorraad pilletjes op me wacht.
Zo’n mail heb ik vorige week al ontvangen, maar omdat het altijd enorm druk is bij de apotheek, neem ik vandaag pas de tijd ze te gaan ophalen. Zodra ik over de drempel van de apotheek stap, weet ik niet wat ik zie: geen lange rijen wachtenden. Een mevrouw met haar linkerarm in een mitella staat bij de balie te wachten, een rimpelig mannetje zit op zijn rollator om zich heen te kijken. Nadat de geblesseerde dame de apotheek verlaten heeft en de oude man zich schuifelend richting uitgang begint te begeven, ben ik al aan de beurt. Lees verder Service zonder hoofdletter
mevrouw Fontein laat los #11 – over avocado-olie, zonsverduistering, logeren, eieren, kou en gastvrijheid
zaterdag – avocado-olie
De eindredacteur van Eigen Magazine Arnhem is in het bezit van twee perskaarten voor de première van ‘Angels in America’ van Toneelgroep Oostpool en heeft mij gevraagd hem vanavond te vergezellen. ‘Gaan we eerst samen een hapje eten,’ heeft hij gezegd en wanneer ik arriveer in het restaurant aan de Rijnkade, zit hij al op me te wachten. Lees verder mevrouw Fontein laat los #11 – over avocado-olie, zonsverduistering, logeren, eieren, kou en gastvrijheid
Shaun Cassidymomentje
Zijn halflange haren, zijn ogen, zijn stralende lach: wereldschokkend knap vond ik hem en ik viel eind jaren zeventig als een blok voor de Amerikaanse zanger en acteur Shaun Cassidy. Ik droomde van Shaun, fantaseerde over ontmoetingen met hem en zijn zonder twijfel geweldige eigenschappen. Lees verder Shaun Cassidymomentje