Brief aan mijn moeder

mama_IGraag had ik een prachtig kerstcadeau voor je gekocht, om je te bedanken voor jouw liefde, jouw warmte, jouw onvoorwaardelijke steun en – niet in de laatste plaats – voor wie ik geworden ben. Maar mijn budget laat geen ruimte voor iets materieels dat mijn dankbaarheid uit kan drukken. Pas vorige week bedacht ik, dat voor iemand die immateriële zaken zo veel belangrijker vindt dan materiële, een duur geschenk ook totaal ongeschikt is. Ik weet dat je houdt van mijn woorden en daarom mam, speciaal voor Kerst, deze brief aan jou. Want waar ik aan Charlotte, jouw kleindochter, dagelijks laat weten hoeveel ik van haar houd, zeg ik het te weinig tegen jou.

Het maakt me blij dat je trots bent op wat ik doe. Je bent de grootste afnemer van mijn boeken; een snel rekensommetje leert dat je er in totaal wel een stuk of dertig gekocht en weer doorverkocht (of weggegeven) hebt. Ik kan bijna voor me zien hoe je een exemplaar aan een familielid, een kennis of een vriendin overhandigt. Hoe je dat doet met een grijns van oor tot oor en de mededeling dat jouw oudste dochter het geschreven heeft.

Maar mam, dat je trots bent op wie ik geworden ben, vind ik nog vele malen belangrijker. Een groots mens, noemde je me onlangs. Een mooier compliment had je me niet kunnen maken. Weet je nog hoe ik acht jaar geleden huilde en riep dat ik ertegenop zag mijn dochter in mijn eentje te moeten opvoeden? Wat je toen tegen me zei, ben ik nooit vergeten. ‘Als ik het kon, kun jij het zeker,’ veegde jij resoluut mijn angst van tafel. Ik herinner me ook nog precies wat ik zei. ‘Jij had, toen papa overleed, de zorg voor vier kinderen. Ik, na mijn scheiding, slechts voor één.’ Volgens jou maakte dat geen enkel verschil. ‘Geloof in jezelf,’ hield je vol, ‘want je kunt het.’

En ik kon het, dankzij jouw onophoudelijke steun en het voorbeeld dat je altijd voor me geweest bent. Ik mopper soms op de hobbels die ik op mijn pad tref, maar eigenlijk heb ik weinig te klagen. Jij had geen moeder bij wie je bij nacht en ontij aan kon kloppen, ik heb geen financieel noodweer gekend zoals jij. En hoewel de vader van mijn kind niet meer met mij samenleeft, lééft hij nog wel. De keren dat ik gekwetst ben, vallen in het niet bij hoe vaak jij je hoofd gestoten hebt, tegen muren aangelopen en op je hart getrapt bent. Dat alles had jou zomaar kunnen veranderen in een verbitterde, oude vrouw. Het tegendeel is waar, want je blijft vertrouwen in mensen, blijft je liefde en steun geven aan anderen.

Lieve mam, je bent trots op mij, op wat ik doe en op wie ik ben. En ik? Ik ben er trots op dat jij mijn moeder en de oma van Charlotte bent.

Ik houd van je, mam.

Chris

17 gedachten over “Brief aan mijn moeder”

  1. Lieve Christien
    Wat heb je dat mooi onder woorden gebracht.
    Hans vroeg waarom ik huilde en ik zei dat jou brief aan je moeder mij zo ontroerde.
    Ik heb mijn moeder gelukkig ook nog dus ik kan ook nog zeggen dat ik van haar hou. Mijn vader is in 1997 plotseling overleden en die mis ik ook elke dag.
    Ik hoop dat 2014 jullie meer liefde en geluk brengt.
    Ik ben blij dat ik je heb leren kennen!

  2. LIeve Chris, prachtig. Bijzonder dat we beiden – zoals we elkaar al mailden – bezig zijn met een verhaal over onze moeders. Fijn dat je het haar hebt kunnen vertellen. Ze zal nu nog wel trotser op je zijn!
    Je bent een kanjer!

  3. Sinds kort zit ik bij Bloglovin en krijg dan af en toe suggesties van blogs die ‘similair zijn to’ en dan volgt de naam van enkele blogs die ik bezoek. Zo kom ik ook op jouw blog terecht. Dit stukje over en aan je moeder – ik kan niet anders zeggen – is prachtig. We zeggen onze ouders eigenlijk veel te weinig hoeveel we van ze houden maar zo een brief is voor een moeder heel waardevol!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.