Brief aan mijn dochter

Liz_© Charlotte
Liz

Je hebt me zojuist weer aan het huilen gemaakt. Deze keer was het niet omdat je een van je liedjes voor me zong, terwijl je jezelf op de piano begeleidde. Ditmaal kwam het doordat je me liet zien hoe Liz geworden was. Was ik ontroerd door jouw tekening? Ook, maar wat me vooral een brok in de keel bezorgde, is dat ik zo blij ben dat je eindelijk durft te laten zien wie jij bent, dat je weet wat en waarheen je wilt. Want meisje, wat kom jij van ver. En hoeveel zwaarder is jouw reis geweest dan die van het gemiddelde kind.

Haarscherp herinner ik me nog de eerste nacht na jouw geboorte. Om mij heen lagen kersverse moeders te slapen en ik begreep niet hoe ze dat konden. Voelden zij zich niet net zo leeg als ik? De verpleging had jou meegenomen naar de babyzaal. ‘Zodat u lekker kunt slapen,’ werd erbij gezegd. Alsof ik die nacht ook maar één oog dicht zou doen. Nadat ik een poos naar het plafond had liggen staren, stond ik op en wankelde ik voetje voor voetje de zaal uit. Verderop in de gang zag ik een glazen wand. Instinctief wist ik dat je daar moest zijn. Eenmaal bij de grote ruit, liet ik mijn ogen langs al die wiegjes gaan, totdat ik jou zag. Je sliep. Ik legde mijn handen tegen het glas, ademloos maar met een wild bonkend hart. ‘Mijn prachtige meisje, ik zal goed voor je zorgen,’ herhaalde ik zacht en ontelbare keren, als een mantra. Hoe zwaar jouw reis naar de volwassenheid zou worden kon ik toen gelukkig nog niet vermoeden.

De belofte om goed voor jou te zorgen ben ik in de achttien daaropvolgende jaren nagekomen. Toch heb ik me vaak afgevraagd of ik het goed genoeg deed, zeker toen ik eenmaal in mijn eentje verantwoordelijk werd voor jouw opvoeding. Je worstelde met van alles maar vooral met jezelf. De spiegel toonde jou nooit het prachtige meisje dat je bent. Wat je na het voortgezet onderwijs wilde gaan doen? Je had geen flauw idee. Maar gaandeweg werd je steeds zekerder van jezelf, totdat het moment aanbrak waarop je ontdekte dat je tevreden mocht zijn met je innerlijk, je uiterlijk en je talenten. Als anderen je nu complimenten maken over jouw zang, jouw tekentalent of jouw creativiteit haal je niet langer je schouders op, maar vonkt er blijdschap in jouw ogen. En die vonk, lieve Charlotte, slaat telkens weer over naar mijn hart. Ik heb geprobeerd je zo goed mogelijk bij te staan, maar het groeien – in letterlijke, maar vooral figuurlijk zin – heb je zelf gedaan.

Overmorgen eindigt jouw reis naar de volwassenheid. Het was er een vol obstakels, maar misschien hebben juist die jou wel de benodigde bagage voor de volgende levensfase gegeven. Ik ben trots op de manier waarop je deze etappe hebt volbracht, op de vrouw die je geworden bent. Je staat al in de startblokken voor het volgende deel van jouw levensreis. De belofte die ik je deed toen je net geboren was, zal ik blijven nakomen, dus reis ik graag nog een heel eind met je mee. En ik ben blij – en heel erg trots – dat je mij graag als reisgenote hebt.

15 gedachten over “Brief aan mijn dochter”

  1. Wat super mooi geschreven lieve Christien.ik heb er gewoon van moeten huilen.jeetje 18 jaar alweer.ik zie nog dat hele lieve ukkie en peitertje voor me waarby ik thuis tranen met tuiten heb gehuild toen ze naar school ging.toen had dat hele kleine meisje al zoveel betekenis en gaf ze posiviteit aan andere zonder dat ze het zelf wist en besefte.en gelukkig maar.ik hoop haar (en jou) ooit nog eens live te zien.ikke kus voor allebei.

  2. Als je dochter ook maar een greintje van jou heeft is het een kanjer!!!!!!!

  3. En nu maak jij Charlotte en mij aan het huilen. Wat ben je een schat. Het zou leuk zijn om elkaar weer eens te zien, inderdaad. xxx

  4. Moest eerst even de tranen uit mijn ogen vegen voor ik kon typen. Wat een mooie brief, ik ken jou of je dochter niet maar je hebt me erg geraakt. Mijn dochter is 3, 5 en je hebt me inspiratie gegeven voor een brief aan haar als ze 18 wordt. Heel mooi! En gefeliciteerd met je dochter!

  5. Wat een prachtige reactie, Lisette. Geniet met volle teugen van jouw kleine meisje, want de tijd vliegt. Echt waar!

  6. Ontroerend en mooi geschreven. Wat een moederliefde spreekt er uit jouw brief! Nogmaals gefeliciteerd met de 18e verjaardag van Charlotte.

  7. Heel mooi geschreven!!! Mijn complimenten. Wat fijn voor Charlotte dat ze zo’n lieve moeder heeft en feliciteer je met zo’n lieve dochter. Ik hoop dat jullie samen nog lang genieten van elkaars nabijheid. Groet Anke

  8. Ik lees de brief nu pas. De reacties die daarop zijn gekomen zijn erg roerend en hebben mij ook weer geroerd evenals ” de brief” .
    Geniet van elkaar.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.