Je weet het pas, als je ze openmaakt

Eetrijpe avocado’s’ meldt het bordje tussen de vele, donkergroene vruchten. Nou, denk ik, dat weet je pas als je ze opengemaakt hebt. O, ik weet wel dat je door lichtjes in een avocado te knijpen zou moeten kunnen voelen hoe rijp ze is. Mijn dochter is echt een expert op dat gebied. Zij koopt nooit on- of overrijpe avocado’s. Maar als ik zonder haar boodschappen doe, blijkt bij thuiskomst vaak dat ik net het sneue exemplaar gekozen heb. Soms onthult de groene schil een nog onrijpe binnenkant; niet superlekker, maar te doen. Soms ook, ontmoet ik bij het doorsnijden een boel grijze slijmerigheid, die ik echt niet weg te krijgen vind. Dochterloos zoek ik dus op goed geluk een avocado uit die rijp lijkt.

Vijf minuten later sluit ik aan in de rij bij de kassa. Voor me staat een oude dame, een versleten canvas boodschappentas aan haar arm, een regenkapje op haar zorgvuldig gewatergolfde, grijze haren. Ze heeft haar boodschappen op de band gelegd: een stuk kaas, een halfje wit, een paar peren, drie appels, een doosje aardbeien, een rol biscuitjes, een zakje drop. En een somber uitziende banaan, die betere tijden gekend lijkt te hebben. Ze is aan de beurt en de caissière haalt geduldig de koopwaar langs de scanner. Bij de banaan aarzelt ze even. ‘Mevrouw, dit is een bakbanaan,’ zegt ze voorzichtig. De oude dame lijkt haar niet te hebben verstaan, dus herhaalt ze nog maar een keer: ‘Weet u dat dit een bakbanaan is? Die kunt u niet zo eten, hoor!’ Mevrouw richt haar blik op de banaan en vervolgens op het jonge meisje achter de kassa. ‘Nou,’ zegt ze een beetje aarzelend, ‘dat weet je toch pas als je hem openmaakt.’ De caissière glimlacht een beetje meewarig, haalt haar schouders op en legt de bakbanaan bij de al gescande boodschappen.

Onderweg naar huis grinnik ik nog steeds om het voorval. Aan een banaan kun je vanbuiten toch echt wel zien of het een bakbanaan betreft. Aan de schil kun je bovendien uitstekend de rijpheid van (bak)bananen aflezen. Da’s met avocado’s wel anders. Zodra ik de zojuist aangekochte halveer, merk ik dat ik – alweer – de verkeerde gekozen heb. Deze is, ondanks het bordje in de supermarkt, verre van eetrijp. Tja. Bij avocado’s weet je het inderdaad pas … als je ze openmaakt!

 

Ik vond op internet deze tip: Nooit meer slechte avocado. Misschien moet ik die maar eens testen, als mijn dochter niet als avocadokeurmeester kan fungeren. 

2 gedachten over “Je weet het pas, als je ze openmaakt”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.